Ամենամեծ հաջողությունը կյանքումդ այն է, որ կարողանաս տեսնել սեփական ուղեղիդ վրա իջած պողպատե վանդակը: Ժամանակդ, միջավայրդ, դաստիարակությունդ, կյանքդ` ամեն բան ու ճանապարհիդ հանդիպած ամեն մարդ իր կամքից անկախ մի ճաղ է զոդել ու մի պտուտակ ձգել: Եթե բախտդ բերի, եթե գիտակցությունդ բաց լինի, եթե աչքերդ ի վիճակի լինեն ՏԵՍՆԵԼ, ապա կյանքիդ ընթացքում ( Read more... )

Մեկ-մեկ դժվար է ընտրություն կատարել վատ, բայց ֆայմով և լավ, բայց անֆայմ մարդկանց միջև:


( Read more... )

Հայաստանի պատմության շրջաններից ամենասիրելին (եթե ընդհանրապես այս համատեքստում կարելի "սիրելի" բառն օգտագործել) Բագրատունյաց դարաշրջանն է: Այս դարաշրջանի բերդերը, եկեղեցիները, իրադարձությունները շատ ավելի ազդեցիկ են, լեցուն ու արտահայտիչ:
Իմն են:


( Read more... )

Սյուռ օր եմ անցկացրել ( Read more... )

Գիտական տեքստի, գիտական ոճի, գիտական տերմինաբանության սուր պակաս կա մեզանում, մանավանդ հումանիտար գիտությունների պարագայում: XXI դարում Րաֆֆու ոճով են գրում, հուզումնալից, պաթոսով, քնարական զեղումներով, պարզունակ ու ծիծաղ առաջացնող "փաստարկներով ( Read more... )

Ամբողջ օրվա ընթացքում Բլումն համարյա չի հիշում իր աղջկան:  Աղունը նույնպես: Եվ եթե Միլլիի մասին մի քանի համառոտ ակնարկ դեռ կա, ապա "Աշնան արևը" նույնիսկ անունը չի պահել. աղջկա ծնվելը, մեծանալը, "պատմության դասատվի" հետ փախչել-ամուսնանալը` մի աննշան դրվագ է ու մեն մի պարբերություն Արմենակի ծնվելու, արտասանելու, գրելու, Երևանի տան կահ-կարասու ու " ( Read more... )

Սևագրերումս մի ծով գրառում մնաց. Պապ, Թորոս իշխան ու Գագիկ Բագրատունի... ուրարտական որմնանակկարները, հունա-հռոմեական հայելիներն ու Ռիմինիի տաճարը, Սիջիզմոնդո Մալատեստան ու Սիմոնետտա Վեսպուչչին, Քուչակի մնացած հայրենները ( Read more... )

Մարդկանց տեսակ կա... համակենտրոնացման ճամբարների ընտիր հսկիչներ կլինեին ( Read more... )

Անասի "ինչպիսինն է մաքուր կանաչը"  հոգիս տակնուվրա արեց:

Ոնց որ ապակու վրա մատերով կտտացնես, ու ապակին ճաք տա. թույլ տեղին կպար:

Նախ` տխրեցի: Հետո եփած ձու, լավաշ ու կանաչի ուտելու ցանկություն առաջացավ:  Կարծես ինչ-ինչ անթեղված ապրումներ էի փորձում վերհիշել, պոչը հազիվ բռնել էի ու փորձում էի ենթագիտակցությունիցս դուրս քաշել:
( ..... )

невроз в виде боязни согрешить всегда идет в паре с осуждением ближнего, [и дальнего, и даже потустороннего]

как только этот невроз отпускает и сменяется спокойным осознанием своей грешности,

а высвободившийся ресурс перенаправляется на делание доброго, [вместо щепетильного неделания того, что тебе кажется недостойным]

то и ближний-дальний - перестает ( Read more... )