Сёння, па агульным рахунку, ледзь не гадзіну пратырчэў у пробцы... Раніцою на МКАДзе, вечарам на МКАДзе, на Аўтавазе і зноў на МКАДзе. Пасля такога пачынаеш рэальна любіць гэты горад і рэальна хацець машыну...

Так цудоўна ісці па шырокай вулцы абласнога горада ў 11.30 вечара і чуць як начная прастора адбівае рэхам подых тваіх ног на асфальце. І навокал - нікога. Ты адзін супраць ночы, яе спакою, цішыні і значнасці.

Вось такая рэч з'явілася ў двух кроках ад майго жытла. Гэта толькі палова. Як Вам?

( Яно тут )

Сёння нарэшце адбылася гэтая падзея - я першы раз падчас навучання ў аўташколе выехаў у горад. Гэта было цудоўна. Нязвыкла. Страшна. Я хваляваўся. Я адчуваў сябе "мудаком на дарозе" і аб'ектам увагі ( Read more... )

( Read more... )

Але, Магілеў наш - горад спецыфічны. Тут, напрыклад, няма паркаў у класічным сэнсе гэтага слова. Ёсць адзін, аднак ён фактычна і не ў горадзе знаходзіцца, ды і дабрацца туды не так лёгка. А ў самім горадзе толькі назвы ад паркаў. Ёсць. Ёсць і парк Горкага (стандартная назва), ёсць парк нейкага юбілею Кастрычніка, нешта яшчэ. Але што гэта за паркі? ( Read more... )

Не паспелі ўсвядоміць як след першы снег, як зіма нанесла яшчэ адзін удар. Літаральна за дзве гадзіны горад засыпала ўшчэнт, што ажно спыніўся транспарт, а мінакі адчайна прабіраліся праз гурбы белых шматкоў. Лісце, што яшчэ дзе-нідзе заталося на дрэвах, і тое не адразу зразумела, у чым справа. Я, канечне, малавата пажыў на сваім вяку, аднак такога ( Read more... )

 Вырашыў на паўгадзіны выйсьці ў краму, значыцца. Дык не праціснуцца ж! Ідзе рэпетыцыя парада, прысьвечанаму дню вызваленьня Мінска і чамусьці Дню горада Магілёва (не разумею, як звязаны гэтыя даты). Я апошнім часам негатыўна стаўлюся да ўсіх гэтых парадаў-гледжаньняў - што кожны год адное і тое ж паказваць! А тут яшчэ практыка гэтых рэпетыцый. Што ( Read more... )

З цягам часу нашы сустрэчы становяцца ўсё больш жаданымі, непатаснымі, доўгачаканымі, метафізычнымі і сэнсоўнымі...Я, прысланіўшы твар да халоднага шкла вагона, упіўшыся вачыма ў белыя палі, а за імі - агні, будынкі і лакацыі, і Ён, мой горад, Магілёў, маўклівы, але ўнутрана такі цёплы, чароўны і дарагі...
Я ізноў дома.Тут, сапраўды, усё па-іншаму ( Read more... )

учора схадзіў на крыніцу...першы раз за некалькі гадоў. і трэба было такому здарыцца, што ўкусіла мяне ў шыю нейкая жывёліна...я спужаўся спачатку, аднак на шчасьце, гэта не клешч...дзень прайшоў, а укус не праходзіць...балючччааа