* * *Երբեմն մի քիչ տխուր է գիտակցելը, որ այն, ինչ քեզ ամենալավն է հաջողվում անել, այն միակ բանը, որ քո կոչումն ու տարերքն ես համարում, որի մեջ գտնվելիս, ինչքան էլ ծանր լինի, քեզ լիարժեք ու ճիշտ ես զգում, ուղղակի չի կարող մասնագիտություն կամ աշխատանք լինել։ Հոբբի բառն էլ մի քիչ նսեմացնող է։ Մինչդեռ մնացած ամեն ինչը դրա համեմատ անլուրջ ու խղճուկ ( Read more... )

Հիշում եմ՝ ժամանակին տանել չէի կարողանում լռությունը։ Այն ինձ միշտ չարագուշակ էր թվում. հենց մի տեղ լռություն էր տիրում, ինձ թվում էր՝ հիմա մի սարսափելի բան կկատարվի։ Լռության մեջից ինձ վրա կարող էին հարձակվել, լռության մեջ ես մենակ էի մնում իմ բոլոր վախերի հետ։ Լռությունն ինձ հավերժական էր թվում, ու նրա մեջ հայտնվելիս ես կարծես խորտակվում-կորչում ( Read more... )

Մեզ մոտ կիրակի օրը սարսափելի ավերիչ փոթորիկ է սպասվում... Ներքևներից մոտենում է, ու կիրակի հասնելու է Նյու Յորք։ Զգուշացրել են, որ ուտելիքի պաշարներ հավաքենք, որովհետև կարող է մի երկու օր տնից դուրս գալու հնարավորություն չլինի։ Տանն էլ խորհուրդ է տրվում պատուհանների վրա ներսից տախտակներ մեխել ապահովության համար, բայց դե էս նեղ մաջալին որտեղի՞ց ( Read more... )

Ատամնաբույժները մանկությանս ամենաակնառու սարսափահարուցիչներից են եղել։ «Ատամնաբույժ» բառն ինքնին մեջս սարսուռ էր առաջացնում... Ատամներս էլ փոքր ժամանակ հեչ լավ վիճակում չէին, և դա էլ ավելի էր մեծացնում վախս այդ մարդկանց նկատմամբ...

Հիշում եմ իմ առաջին հանդիպումն ատամնաբույժի հետ... Դեռ դպրոց չէի գնում, տատիկիս տանն էի մնում էդ շրջանում, ատամս էլ ( Read more... )

( Read more... )