Խանութում էինք, Արեգը ճամփորդական բարձիկներ էր տեսել (էն որ ինքնաթիռում դնում են` վիզը գրկող, որ նստած հարմար լինի քնելը), հերթով փորձում էր բարձիկները` վզին դնելով:
- Էս մեկը հեչ լավ չի նստում, խեղդվում ես:
- Չէ, նայի, ոնց ա. սենց դնում ես ու էս մասը սենց ամրացնում ես:
- Ճիշտ ա, տենց ամրացնում ես ու կյանքդ վերջակետում: :/
:D

Մի քանի շաբաթ առաջ հայերենի ( Read more... )

«Զարթիր, լաո» արտահայտությունը, բացի համապատասխան երգից, ինձ համար նաև անձնական զվարճալի հուշերի հետ է կապված ( Read more... )

Էսօր մի տեղ ստատուս տեսա էն մասին, որ, իբր, միայնակ կինո ու ռեստորան գնացող մարդն էս կյանքում ամեն ինչ էլ ի վիճակի է անելու, ու մի դեպք հիշեցի հեռավոր ուսանողական տարիներիցս:

4-րդ թե 5-րդ կուրսում էինք: Կուրսեցի մի քանի ընկերուհիներով որոշել էինք կինո գնալ` «Մոսկվա կինոթատրոն»: Ինչ-որ կոնկրետ ֆիլմ չէինք նախատեսում նայել: Պարզապես դասերի ավարտից հետո ( Read more... )

Օրեր առաջ, երբ երեխաներիս հայերենի պահպանման մասին գրառումն էի արել, Արեգին ասեցի.

- Գիտե՞ս, էսօր Ֆեյսբուքում մի գրառում եմ արել, որի մեջ քո մասին էլ եմ գրել: Միանգամից հետաքրքրվեց.

- Հա՞, ի՞նչ ես գրել, հլը ասա:

- Կարդա, կիմանաս: :P

- Չես կարո՞ղ մի երկու բառով ասել:

- Չէ, եթե ուզում ես իմանալ, պիտի ինքդ կարդաս:

Վերջը հեռախոսս տվեցի, խելոք-խելոք կարդաց ( Read more... )

Հետաքրքիր է, որ երբեմն չենք գիտակցում, թե ինչքան մարդիկ են մեզ կողքից հեռակա ճանաչում: Մեզ հաճախ թվում է, թե միայն մենք ենք տեսնում, նկատում, ուսումնասիրում անծանոթ մարդկանց, մտածում ու ենթադրություններ անում նրանց մասին:

Մի երկու ամիս առաջ, երբ հերթական առավոտվա վազքս ավարտել ու արդեն քայլելու գործին էի անցել, մի կին, որի տան կողքով անցնում էի էդ ( Read more... )

ԱՄՆ-ում աման լվանալու սարքը, սառնարանի, լվացքի մեքենայի ու գազօջախի պես, տան հետ է գալիս, այսինքն` եթե տունը վարձում ես կամ առնում, սովորաբար դա էլ է ներառված լինում: Էստեղ մենք մի քանի տարբեր տներում ենք վարձով ապրել, որոնցից ոչ մեկում չի եղել աման լվանալու մեքենա, ու չեմ էլ մտածել, թե լավ կլիներ` լիներ: Ձեռքով աման լվանալն ինձ համար ոչ միայն ( Read more... )

Արեգն ու Դավիթը կռվել էին ինչ-որ պատճառով, սկզբում Արեգն էր նեղացել, հետո Դավիթը նեղացավ: Արեգը` մի քիչ հետո.

- Դավու, արի [էսինչ բանը] խաղանք:

- Չէ, ջղայնանամ, նոր:

:D

Որևէ կոլաժի կամ այլ արվեստի գործի վրա աշխատելիս, երբ ինչ-որ երկընտրանքի առաջ եմ կանգնած լինում, որևէ հարցում չեմ կողմնորոշվում` ոնց վարվել, որ տարբերակն ընտրել կամ ընդհանրապես ինչ անել, որ լավ լինի, Արեգի կարծիքն եմ հարցնում, ոչ միայն որպեսզի իրեն լավ զգա, որ իրեն մասնակից եմ դարձնում, այլև որովհետև իրոք վստահում եմ իր կարծիքին, կարևորում եմ. ( Read more... )

Արեգը «Չիկարելիի արկածներն» է կարդում: Դե, էդ գիրքը մեր մանկության գրքերից է` 80-ականների վերջերին հրատարակված, ես էլ հավեսով կարդացել եմ ժամանակին, ինչպես իմ սերնդակիցներից շատերը: Բայց էն, ինչ Արեգը հիմա կարդում է, նոր հրատարակություն է` 2015 թ.-ի` լրիվ այլ տպագրական ֆորմատով ու նկարազարդմամբ: Հայերեն գրքերն Արեգին սովորաբար բարձրաձայն կարդալ եմ ( Read more... )

Արեգն ու Դավիթը վերջերս հաճախ են իրար հետ խաղում, նկարում ու հատկապես իրար հետ զվարճանում, ուրախ ու երկար ծիծաղում ինչ-որ բաների վրա, հաճախ` նույն բանի հետ կապված ծիծաղի մի քանի ալիք է լինում: Էն օրն էլ հերթական անգամ թունդ զվարճանքի մեջ էին` մե խինդ, մե ուրախություն, մեկ էլ Արեգը դադարեց ծիծաղել ու լուրջ դեմքով դիմեց եղբորը.
- Դավու, մի հատ ( Read more... )