Ամեն տարի ծով մեկնելիս սիրտս ուժեղ խփում էր. Խաշուրին կանցնենք ու ճանապարհից ձախ՝ եկեղեցուց քիչ ավելի խորք, երկինք կխոյանա մի ամրոց: Վրացիները կարողանում են ցանկացած քարակտոր տպավորիչ ներկայացնել, էլ ո՜ւր մնաց՝ ամրոցը...Ու անգամ այդքանը գիտակցելով՝ էլի՜ ու էլի սիրտս ուժեղ խփում էր:
Էս տարի մեքենայով էի՝ ես իմ ժամանակի, ցանկությունների ու նաև՝ իր ( Read more... )

Մտածում էի՝ հուզական ֆոնը թողնի, անցնի ու կգրեմ... Իբր՝ ադեկվատ, ռացիոնալ, իբր՝ լուրջ...
Բայց չի թողնում: Արդեն մի շաբաթ է:
( Ի՞նչ ինձ տվեց Սարիկ Անդրեասյանի «Երկրաշարժը»... Իմ տեսած, բայց չապրած երկրաշարժին դեմք տվեց, գույն ու զգացում՝ կոկորդում խլացած ճչի, կոկորդը քերող փոշու ու կրծքավանդակին՝ կյանքիդ ծանրությունն ունեցող քարե ճնշման՝ խեղդող, սպանող... )

Գեղասահքի 2011թ-ի Եվրոպայի չեմպիոն, ֆրանսիացի Ֆլորան Ամոդիոն օրերս Բրատիսլավայում ավարտված առաջնությունում միայն 4-րդն էր:
( Սառույցի վրա ապրում ու վառվում էր Ամոդիոն, կամրջակին՝ Մորոզովը...Սառույցին անուժ լալիս էր Ամոդիոն, կամրջակին՝ Մորոզովը... )

1-ին անգամ հանդիպեցինք, 1-ին անգամ խոսեցինք, 1-ին անգամ զանգեցինք, 1-ին անգամ... Նշելու օր ( Read more... )

Էս գյուղը 2012-իս հայտնությունն էր…
Մի քանի տարիների երազս, որ սիրուն շոյեց ու անցավ գնաց… Նույնքան սիրուն ու քնքուշ, որքան՝ ինքն է…
Նրա մասին շատերը գուցե չեն էլ լսել… Այնտեղ միջհամայնքային ավտոբուսներ չեն գնում, այն քաղաքակիրթ աշխարհին շատ մոտ ու այդ նույն աշխարհից աննկարագրելի կտրված է /թվում…
( Տեղե՜ր )

Click to view

Ուղիղ երեք տարի առաջ ինձ հրավիրեցին Արթուր Մեսչյանի երեւանյան համերգին:
Դրանից էլ ուղիղ տաս տարի առաջ, երբ ընդամենը տաս տարեկան էի, հիշում եմ՝ ինձ նվիրեցին աուդիոկասեթ՝ Մեսչյանի «Հաղորդություն» ալբոմի անհաջող, «պիրատսկի» տարբերակն էր: Էդ ժամանակ առաջին շոկն ապրեցի՝ երաժշտության հետ կապված: Չեմ ասի, թե հասկացա այն, ինչ լսեցի, բայց հաստատ հիշում եմ՝ ( Read more... )