Вярнулася толькі што з ранішняй прабежкі. Трымаюся ўжо 2 тыдні, кожны дзень на жаль не атрымоўваецца, але мінімум 3 разы на тыдзень бягу. Я і тут вельмі залежу ад сонца. Вось сёння Яно ўстала і, не гледзячы на травеньскія начныя марозікі, я таксама вельмі лёгка паднялася і пабегла. Планую не пакідаць гэты занятак ужо ( Read more... )

( Read more... )

Я і ня ведала, якія бываюць цудоўныя ранкі ў панядзелак. Прычым працоўныя. Сёння ў мяне такі: прайшлася пешшу пад чэрвеньскім сонцам ды па старой Горадні (як добра рана ўставаць, каб пасля ня бегчы за тралейбусамі). Прыйшла, у нашым пакойчыку сонца так і сляпіць вочы, адчыніла вакно, нават флейту для ветрыка павесіла. Кампутар пакуль свабодны - ( Read more... )

Выдалася поўгадзінкі вольныя на працы (калі не лічыць, што ў мяне пакуль зусім няма чым там заняцца) і магчымасць выйсці ў горад. А там холад. І чамусьці ідзеш па вуліцы і як быццам гэта ня ты. Ідзеш і як міма ўсяго, як быццам хутка-хутка прабягаеш, так, што не паспяваеш нічога заўважыць. Ад гэтага наадварот усё ўпітваецца больш ярка і адчувальна. ( Read more... )