У 1892 г. выйшла ў свет кніга Генрыха Татура, у якой аўтар згадаў пра таямнічы каменны стод у Ігуменскім павеце пад назвай "Цар Давыд". У 2010 г. мы выправіліся на пошукі легендарнага стода. Якія былі вынікі, і хто такі "Цар Давыд", Вы зможаце даведацца з майго гісторыка-этнографа-краязнаўчага дэтэктыву "У пошуках «Цара Давыда»":
kryuja.org/
(
Read more... )
Comments 15
Reply
Reply
Мне, у прыватнасці, пераход праз "пастух, музыка, складальнік рэлігійных гімнаў, будаўнік ахвярніка, уладар зямны" падаецца сумніўным - ці не заглыбокай рэфлексіі біблейскай персаналіі ён патрабуе ад носьбіта "народнага хрысціянства"?
Як альтэрнатыва наўскід - ці не мог "Давыдка" быць тут першасным да "цара Давыда"? У сэнсе, камень звязаны з нейкім персанажам з [табуістычнай, магчыма] мянушкай "Давыдка" > адсюль "давыдаў камень" > назву якога спарадычна рэінтэрпрэтуюць як "камень цара Давыда". Гэта проста як варыянт ператлумачэння; іх, здаецца, можа быць досыць шмат.
Reply
Яшчэ адзін істотны момант - адкуль Татур узяў тую назву? Гэта невядома. А мо дадумаў сам да існуючага Давыда?
А наконт першаснасці "Давыдкі", то падаецца, што не, бо цяпер народ зусім не ведае назвы "Цар Давыд" (пры тым што запіс быў не так даўно 1892). Калі б яна была больш пазнейшай, то павінна была бы захавацца і цяпер. Альбо такая назва была сапраўды позняе і царкоўная, а таму ў народзе ніяк не захавалася. Карацей, версій вельмі шмат.
Reply
Reply
Reply
между пр., время от вр. заикаясь о своем велесопоклонстве, я просто подчеркиваю свою приверженность этическому принципу добровольного декларирования исследователем "аксиологических обоснований" своих изысканий...
Reply
Reply
Leave a comment