У пошуках «Цара Давыда»

[zmicierbielapol]

У 1892 г. выйшла ў свет кніга Генрыха Татура, у якой аўтар згадаў пра таямнічы каменны стод у Ігуменскім павеце пад назвай "Цар Давыд". У 2010 г. мы выправіліся на пошукі легендарнага стода. Якія былі вынікі, і хто такі "Цар Давыд", Вы зможаце даведацца з майго гісторыка-этнографа-краязнаўчага дэтэктыву "У пошуках «Цара Давыда»": kryuja.org/

Comments

[gasztold]

" - А чаму Святой назвалі горку? - Ну там нехта першы пахараніўся - святая баба была. След нейкі там быў назначаны. Дык і сталі хараніцца і назвалі Святой Горкай«[10]. А можа каменны крыж сапраўды ад нейкага даўняга пахавання святаркі

[zmicierbielapol]

1. Пра святарку - публіцыстычны прыём дзеля таго, каб прывабіць чытача, стварыць сітуацыю спрэчкі. Што мне і атрымалася

[gasztold]

"бартаўскія стоды да іх не маюць ніякага дачынення." -- так вы, значит, полагаете, что "Царь Давыд" ни в коем случае не мог быть антропоморфным? короче, я остаюсь "при своем", а наш разговор с этого момента считаю исчерпанным.

между пр., время от вр. заикаясь о своем велесопоклонстве, я просто подчеркиваю свою приверженность этическому принципу добровольного декларирования исследователем "аксиологических обоснований" своих изысканий...

[zmicierbielapol]

Нда. Дзіўная гутарка

[gasztold]

постараюсь отв. как можно короче

[zmicierbielapol]

Дзякуй вялікі за адказ! Думаю, што мы паразумеліся)

Чу -- вылазит из-за камня ...баба с костяной ногой!

[gasztold]

еще расскажу быстренько кое-чего и тогда уже окончат. угомонюсь. сразу же после того, как мною был отправлен мой предпосл. пост, в сборнике "Тутэйшия" (Менск, 1989; полагаю, что вы с ним уже хорошо знакомы), в ст. всё того-же Э. ЗАЙКОЎСКАГА я прочел буквально следующее

Re: Чу -- вылазит из-за камня ...баба с костяной ногой!

[zmicierbielapol]

Вось і я пра гэта думаў. Пры сустрэчы запытаюся ў Зайкоўскага. Можа ён і захоча праясніць сітуацыю.

З гэтым будаўніцтвам няясна.
Шаша маглі і так вылезці, як проста слова, без рэальнага зместу.

Той жа Давыдаў камень цяпер знаходзіцца на захад ад Слабодкі прыкладна ў кіламетр. І, паводле звестак інфармантаў, раней таксама быў ля дарогі. У раёне спіртзавода і карчмы.

Re: Чу -- вылазит из-за камня ...баба с костяной ногой!

[gasztold]

но антропоморфность его внешнему облику, наск. я понял по вашей статье, вроде как не присуща? (Вы уж меня изв., но я ну никак не могу поверить, что "Царь Давыд" как типичный представитель беларуских каменных антропом. идолов Татуром был упомянут базируясь лишь на слухах, -- тем паче, что и до учрежденного им знаменитого музея от Смилавичей, что говорится, рукой подать.) А может все-таки присуща?.. Перевернуть бы его вверх дном и осмотреть как следует, -- мож тогда и прояснилось бы чё...

Re: Чу -- вылазит из-за камня ...баба с костяной ногой!

[zmicierbielapol]

Так. Паводле аповядаў "Давыдаў" камень не быў антрапаморфны. А Татур - адзін з самых цьмяных белаурскіх навукоўцаў ХІХ ст. Часам можна пачуць і яго мянушку: "торговец от наукі". Асабліва ў архелагічнай частцы ён намуціў. Хаця пасля ўсласнага чытання яго кнігі (дзе якраз ёсць і пра Цара Давыда), магу сцвярджаць, што этнаграфічная чатска ў яго даволі дакладная, хаця ёсць некаторыя сумніўныя паданні. Проста звесткі пра Цара Давыда не выглядаюць неверагоднымі, бо нямала знойдзена каменных стодаў на Беларусі. У прыватнасці адзін стод на Сенненшчыне паводле апісанняў падобны на ЦД, таксама ля Бабруйска быў падобны.

Да Смілавіч сапраўды блізка. На старой частцы могілак і дагэтуль можна пабачыць надмагіллі Татураў (нейкая галіна роду). Як мы высветлілі, пра Давыдаў камень у Смілавічах ведалі. І Татур ведаў. Адзінае пытанне: ці бачыў ён сам? Вядома, што ён ладзіў вандроўкі па Мінскай губерніі, так што мог рэальна і заехаць.

"Перевернуть бы его вверх дном и осмотреть как следует, -- мож тогда и прояснилось бы чё..."

- Яшчэ туды абавязкова

Re: Чу -- вылазит из-за камня ...баба с костяной ногой!

[gasztold]

спасибо. (дааа, очень интересную и, смею думать, в плане решения нашей проблемы отнюдь не маловажную новость вы тут сообщили, в смысле, что про этих /гипотетических/ далеких смилавичских родственников Г. Татура, -- я о них впервые слышу.)