Анджэй Сасноўскі
Бобра. Чырвоная багна
Патрэба добрых учынкаў: кароткія дні,
шпаркія гады, калі жыццё ўвечары
збіваецца са шляхоў мовы і, нямое, туліцца
да нашых ног, ласціцца і есць з рукі,
ні да чаго гэта. Гэта толькі нервы, кажаш ты,
а вакол шалеюць бледнатварыя буры,
як яскравыя экраны.
Высунуцца праз акно махаючы
белай хусткай на громаадводзе?
Або
(
Read more... )