Originally posted by ganulechka at Аисты разлетались...

( Read more... )

( Read more... )

Кава на мяне надта ўзбуджальна дзейнічае, больш не буду піць. Напэўна, каб я ее больш выпіла дык не задумваючыся апублікавала толькі выдалены чарнавік. Та-а-ак, меньш эмоцый, кожную праблему трэба вырашаць максімальна самастойна і цвяроза.=)

Лепш няхай маю старонку ўпрыгожаць некалькі акварэляў ад балгарскага мастака Мітко Янкава.


( Read more... )

Такім чынам яшчэ адзін год жыцця прамінуў і чарговы асабісты новы год настаў.  Як і прынята ў гэты дзень жадаць усяго найлепашага, жадаю сабе моцнай веры ды Божага парадку ў жыцці. Хаця, і ад бочкі варэння з кошыкам пячэння не адмоўлюся.


( Read more... )

Сасніла сон, быццам аднекуль прыйшла да мяне белая котка. Раз прыйшла, другі, трэці. Ласкавая такая, чыстая, заскаквае на калені, мурлыча... Ну, я і кажу жывёліне: "Бачу ў цябе няма свайго прытулка, раз ты сюды ўсё ходзіш. Хочаш я стану тваёй гаспадыняй?" А котка падымае галаву і адказвае мне чалавечым голасам: "Не, не можаш ты стаць маёй ( Read more... )

Пару тыдняў таму трапіліся ў кантакце гэткія цудоўныя рыбкі і адразу прыйшліся да сэрцу, (нават арыгінал адшукала). Столькі ў гэтым малюнку жыццёвай праўды=)))


( Read more... )

Адказваю знаёмай на ліст у якім яна пісала пра сваю хатнюю бібліятэку, успамінаючы як за савецкім часам, каб набыць  дэфіцытную кнігу патрэбна было здаваць калаграмы макулатуры. Я таксама распавядаю пра свае кнігі заўважаючы, што нікому яны пасля мяне не будуць патрэбнымі, бо дзеці цяпер кніг не чытаюць. Адправіла ліст. Азірнулася - поруч сядзіць ( Read more... )

( Read more... )

Ну і мокрае крыху.


( Read more... )

Адкрыла стужку сяброў, а там такое. Аж вохнула...магчыма з-за таго, што я страшэнны візуал, але некаторыя выявы дзейнічаюць на мяне як антыдэпрэсанты. Убачыш і, нават стомленнасць праходзіць і ўсмешка на ўвесь твар.. Такое не часта бывае, але бывае. Вось зноўку адбылося=))  
Originally posted by paller at march2012

( Read more... )