Думала, што зіма не пачнецца
І жыцьцё скончана;
Думала, што не знайду дарогі
У цёмным царстве;
Думала, стану ежаю крумкачу,
Бо дужа смашная.
Я дзіўная, бо так памылялася -
Сьнег ляціць і так радасна,
І я хаджу па белых дарогах -
Ніхто мяне ня паеў,
Ніхто не зьбіраецца.
Сьвет перайшоў мяжу Несьвеці
І цяпер гуляе са мной у хованкі:
Вось жа яно, Радзімае велямора
(
Read more... )