ты неба, і вецер, і сонца, і мора;
я воблак, прастора, промень,
і кропля.
ты сьпеў, ты дзень, ты залева, ты лона;
я выгук, сьвітаньне, сьлёза й раджоны.
ідзеш зь мяне і ў
мяне так жа сама
сігаеш, сьвецень,
прырода чыну.
так гавару я, божа,
так гавару я, зора,
пачатак сьветаў,
іду за табою ўгору.
Click to view
Comments 3
Reply
Ну, а так на гэты раз хоць нейкая канцэпцыя прасочваецца.
Другі радок бы скараціла, у памеры накшталт "Я <хмарка>, прастора, промень і кропля".
Reply
па-мойму тут нешта трэба зрабіць з прасто́рай, бо сам памер радка становіцца раўнейшым, калі націск на адзін склад (а тут ён пераважна на першы склад).
Reply
Leave a comment