Ալեքսանդրայի տղամարդիկ

[iparika]

Ալեքսանդրան վախենում էր գերմանացի տղամարդկանցից: Իմ ենթադրությունը չի, ինքն էր խոստովանել:Իսկ ինքը գերամուհի էր՝ էն էլ թունդ գերմանական ընտանիքում մեծացած:  Երբ ծանոթացա հետը, ընկերը լեհ էր: Լեհաստանում էր ապրում, հեռավորության վար էին հարաբերություններ պահպանում: Երբեմն գնում-գալիս էին իրար մոտ: 
Երբ առաջին անգամ տեսա էդ տղային, ապշել էի:

Comments

[mar_amirchanyan]

Ալեքսանդրայի գեշթալտի ավարտի կենացը:)))

[iparika]

:)))

[urish]

"Որը ընթրիքից հետո հաշվարկել էր, թե ինչքան գումար է ծախսել սեղանի վրա ու խնդրել, որ ամեն մեկը չորս եվրո վճարի:"

աչքերս կլորացան... :O

[iparika]

Ես իհարկե ենթադրում եմ, որ բացառություններ էլ կան, բայց հիմնականում գրեմանացիներն ուտելիքի հարցում փորձում են հնարավորինս բանեցնել իրենց «գերմանական հաշիվը»:
Եթե ծնունդի կամ նման մի բանի ես գնում, նախապես քեզ տեղեկացնում են, որ հետդ ուտելիք / խմելիք բերես: Եթե չեն տեղեկացրել, ինքդ պիտի հարցնես անպայման, թե ինչ բերես հետդ: Գրիլ-փարթիներին քո գրիլի ապրանքը՝ ինչը որ ուզում ես ուտել, դու ես հետդ տանում:
Եթե փոքր ընթրիք ա՝ մտերիմների շրջանակում, սովորաբար իրար հետ որոշում են, թե ով ինչ մթերք է առնելու, որ իրար հետ հավաքվեն, սարքեն ընթրիքը, ուտեն:
Դե փաստորեն, Ալեքսանդրան ու Անդրեյը գնալիս ոչ ընթրիքի համար անհրաժեշտ մթերքն են տարել, ոչ պատրաստի ուտելիք, մաման էլ որոշել ա վերջում սխալը շտկել: Ցավալի ա, որ էդ ամենը հարազատների մեջ էլ ա տարածվում:
Չնայած ես էդ մամայի արածից չեմ էլ զարմանում: Նա իր երեք երեխաների հորը՝ իր քսան տարվա ամուսնուն (որից բաժանված է) տեսնելիս ձեռքով ա բարևում:
Գերմանացի լինելը սահմաններ չի ճանաչում: :)

[moonleight]

" Գերմանացի է: :)" - դրան էի սպասում:ՃՃ հետաքրքիր բան ա կյանքը...

[iparika]

Հա, շատ :)

[byurie]

Բոց են գերմանացիները: Կարող ա մի քիչ ցնդած եմ, բայց լուրջ ինձ ավելի ա դզում տենց: Էդ գերմանական հաշվի արդյունքում մի տեսակ ուղիղ ու պարզ են դառնում հարաբերությունները, չնայած ամենազարմանալին էն ա, որ բավական մեծ գերմանական շրջապատ ունեմ, բայց ոչ մեկ տենց չի:

[iparika]

Էհ, Բյուր... Հլը թող տենց լինեին քո իմացած գերմանացիները, հետո կիմանայիր լավն ու վատը:

[byurie]

եսիմ է...

[deghin]

ԱՄՆ-ում էլ են փարթիներին ամեն մեկը մի բան տանում, բայց ըստ ցանկության, ինչ-որ հաշվարկներ-բաներ չեն անում։ Իսկ էդ կնոջ արածը լրիվ աբսուրդի ա հասնում ախր... Ամեն դեպքում փարթին ուրիշ ա, երբ բոլորը հավասար պայմաններում են ինչ-որ առումով, իսկ հյուր գնալը, էն էլ մորդ տուն՝ լրիվ ուրիշ։ Մի խոսքով՝ էդ պահն, իմ խորին համոզմամբ, ոչ մի արդարացում չունի, նույնիսկ գերմանացի լինելն արդարացում չի էդ դեպքում։ :))) Հյուրասիրությունը՝ որպես երևույթ, փաստորեն, իսպառ բացակայում ա դրանց մոտ, հա՞։

[iparika]

Չգիտեմ՝ հյուրասիրությունը իսպառ բացակայում ա, թե չէ, բայց ինձ հետ դեռ էնպիսի դեպք չի եղել, որ երևէ տեղ ընթրիքի գնալիս հետս գոնե մի սալաթ տարած չլինեմ: Էն էլ էնպես չի, որ մտքվս անցավ, տարա, չէ, նախապես պայմանավորված բան ա:
Էստեղ էլ որ նոր էի եկել, Ալեքսանդրայի ու էլի մի երկու հոգու համար հայկական ընթրիք էի սարքել իրենց խնդրանքով: Ու պնդեցին, որ իրենցից ամեն մեկը մի մթերք բերի ընթրիքի պատրաստման համար, թե չէ երևի բկներով չէր իջնի: :))

[iparika]

Հա, մի բան էլ հիշեցի: Անցյալ տարի էլ մեր մանկապարտեզի ժողովրդին էի կանչել մեր տուն: Ու սրանք մի շաբաթ ամեն օր հարցնում էին, թե ինչ բերեն իրենց հետ, ես էլ ասում էի, որ ոչինչ պետք չի: Իրենք տարակուսած նորից էին հարցնում: Էս Էլկեն էլ թե.
- Ես լսել եմ, որ էդպիսի մշակույթներ կան, որտեղ դա ընդունված չի:
Հա, պատկերացրեք՝ էդպիսի բան էլ կա աշխորհում: :)))
Բայց էդքան ասելուցս հետո էլ էլի հետները լիքը ուտելիք էին բերել: Ու նենց կարգին ուտելիք: :))
Իսկ մի անգամ էլ, որ հղի էի, մեր մանկապարտեզի Նինան եկել էր ինձ տեսնելու: Ցերեկ էր, ես փոքրիկ հյուրասիրության սեղան էի դրել: Սա եկավ, զարմացած նայում ա: Մեկ էլ պայուսակից հանեց իր սուրճն ու բուտերբրոդը, ասում ա.
- Ինձ ոչինչ պետք չի, ես ուտելիքս հետս բերել եմ, մենակ մի ափսե տուր:
Իր կարծիքով, պիտի էդպես նստեր դեմս, իր բերած ուտելիքն ուտեր, գնար: :))