Ach...
Misschien moeten sommige dingen vergeten worden.
Misschien moeten we doen alsof er niks is gebeurd.
Misschien moet ik jou gewoon vergeten.

Maar...
Misschien kunnen sommige dingen niet vergeten worden.
Misschien kunnen we niet doen alsof er niks is gebeurd.
Misschien wil ik jou gewoon niet vergeten.

( wanhoop staat op eenzame hoogte )

Turbulente levensfases schijnen er bij te horen, maar veel voldoending geeft het niet als ik kijk naar hoe wij om elkaar heen dansen, als waren wij zwanen die, in hun zoektocht naar de juiste partner, langs elkaar heen bewegen om elkaar maar niet in de ogen te hoeven kijken. Manisch word ik van verschillende signalen die mijn radar weet te ( Read more... )

Slechts een kus zal het beter maken.
Slechts een kus,
of beeld ik me dit nu alleen in?

( Een feest, een gesprek, een afscheid )

Kan ik de stilte in je ogen zien, in jou kamer? Wachten we op een teken om dit alles achter ons te laten, wachten we op het moment dat men ons gaat missen?
Wanneer de wereld stopt en het einde uit de boeken nabij is, weet ik dat mijn wanhoop nog steeds niks heeft uitgehaald; er niet voor heeft gezorgt dat jij een arm om me heen zal slaan.

( Waarom huilen wij altijd op deze manier? )

Het gevoel dingen te verliezen kruipt iedere keer weer via mijn hielen omhoog, infecteert mijn hart en laat mij achter met een eenzaam gevoel. Ik weet hoe een kluizenaar zich moet voelen want ik ervaar mijn grootste angst ook dagelijks; alleen zijn ( Read more... )

Ik moet leren dat: Niet alles te interpreteren is als geluk.

Ik moet leren dat: Zoiets enkel valse hoop opleverd.

Ik moet leren dat: Met valse hoop niet te leven is.

( Opwellende vraag )

En nog steeds fluister je me lieve woordjes toe, ondanks dat er stille tranen over mijn wangen lopen.

( Vandaag stierf ik een duizend doden )

Iedere keer dat ik naast jou lig en in jouw armen liggend instort voel ik me weer een stukje kleiner worden. De vele nachten samen verdrijven zich, mede dankzij de hevige emtoties en de in grote mate gedronken wijn, langzaam uit mijn geheugen en het blootstellen van mijn diepste gevoelens lijkt voor mij niets meer dan een gebeurtenis zonder inhoud ( Read more... )

Dat gevoel dat je hebt als je op een enorm grote hoogte staat. De angst om te vallen en de drang om te springen om maar van die angst af te zijn. Je doet het zelf, voordat het jou kan gebeuren, dan ben je er tenminste vanaf.

( Dat gevoel heb ik dus ook )

( Read more... )