Ловячы думкі у радасьці нерат,
З першым крананьнем чыстага сьнегу
У сэрцы сваім абуджаеш веру
І дорыш яе бясконцаму рэху.
Як на далонях тваіх анёлы
З пачуцьцяў сэнсоўных малююць фантан,
Так ў карагодзе вытаньчваюць зоры,
Шчыра лятучы на белы дыван.
Зіхоткія птушкі засьцяць паветра,
Хаваецца ў футра змерзлы мінак,
А ў нотах вясёлага дзёрзкага ветру
Звонка
(
Read more... )