Էս Հելոուինը լրիվ հակաինտրովերտային տոն է։ "Trick or treat"-ը վկա ( Read more... )

 Մոկսկվայից Երևան հասնելիս եմ նկարել ինքնաթիռի մեջից.


( Read more... )

Ամեն անգամ, երբ Հայաստան ենք գալիս, կարճ ժամանակ անց մեր ԱՄՆ-ի կյանքը մի տեսակ փոքրանում ու ինչ-որ անիրական, հեռավոր կետի է վերածվում, էն աստիճանի անիրական, որ քիչ է մնում՝ մտածեմ, թե էդ ամենը կամ երազ է եղել, կամ էլ զուտ իմ երևակայության արդյունքը... Նույնիսկ ուսումս, որ էդքան հաճելի ու հետաքրքիր է ինձ համար, նույն կերպ խամրում-տարրալուծվում է ( Read more... )

Ավարտվեց հերթական կիսամյակը՝ իր հետ անվերադարձ տանելով ևս երկու առարկա, որոնք շատ էի սիրում, ու կիսամյակը դեռ չավարտված՝ արդեն սկսել էի կարոտել...

Վերջերս զգացել եմ, որ մի տեսակ չեմ ուզում էս քոլեջն ավարտել։ Հենց սկզբից էլ մեծագույն հաճույքով եմ սովորել էստեղ (ի տարբերություն Բրյուսովի, որը ոտք դնելուս առաջին օրվանից էլ ատել եմ ու մինչև վերջին ( Read more... )

Երեկ մամայիս ճանապարհեցինք Հայաստան։
Ո՜նց եմ ատում օդանավակայաններն ու մեր էստեղի կիսակյանքը...

Ոչինչ, շուտով միապաղաղ առօրեականությունը կլափի կարոտի զգացումն ու կիսակյանքի գիտակցումը, ճիշտ էնպես, ինչպես վարունգի իսկական համն ա իսպառ մոռացվում ամեն անգամ Հայաստանից ԱՄՆ գալուց որոշ ժամանակ անց, ու նորից կսկսի թվալ, թե շատ էլ նորմալ կյանքով ենք ( Read more... )

Հուլիսի վերջին մի ամսով Հայաստան էինք գնացել, բայց մինչև հիմա չեմ գրել վերջին դիտարկումներիս մասին։ Իսկ եթե դիտարկումները կան, բայց չեմ գրում, ուրեմն մեջս մի տեղ ծանրանում-մնում է, պետք է թոթափել էդ «բեռը»։

* * *
Սա էլի եմ ասել, բայց քանի որ զգացողությունն էս անգամ էլ ունեցա ու ավելի ուժեղ, կարծում եմ՝ ձանձրալի չի լինի, եթե էլի նշեմ։ Հայաստանում ( Read more... )

Զարմացել էի՝ հայտնաբերելով, որ Երևանում դեռ կարելի է լսել «Ժա՜վելի՜ սպի՜րտ» գոռացող կանանց։ Ինձ էլ թվում էր՝ հայկական ֆոլկլորի ախորժելի պատառիկ հանդիսացող այդ սովորույթը վաղուց արդեն պատմություն է։ Հետաքրքիր է, որ այդ հեղուկը գովազդող ձայնն ամեն տեղ հնչում է նույն ինտոնացիայով, նույն շեշտադրությամբ ու ծորունությամբ, կարծես գոռացողը միշտ նույն մարդը ( Read more... )

Պարզվում է՝ Դիլիջանի «Դղյակ» հանգստյան տանը «ժարիտ արած կարտոֆիլ» ասելով՝ հասկանում են ֆրի, իսկ, այ, «տապակած կարտոֆիլ» ասելով՝ պյուրե... Երբ տապակած կարտոֆիլի քանակի հետ կապված երկարատև թյուրիմացություններից հետո ի վերջո պատվիրածս տապակած կարտոֆիլի փոխարեն պյուրե բերեցին, իմ բողոքին ի պատասխան ասացին, որ ես տապակած եմ ուզել, ոչ թե ժարիտ արած, ու ( Read more... )

Համարյա երկու ամիս է՝ էստեղ բան չեմ գրել... Գրելու էնքան բան է կուտակվել, որ գրելս չի գալիս... Բայց քանի մտքերը գալիս են, գրեմ, թե չէ հետո էլ չեմ գրի երևի ( Read more... )

Անցած տարվա ընթացքում Հայաստանում ծնված 44.810 երեխաներից 20.904-ն աղջիկներ են։ Աղջիկներին առավել հաճախ անվանել են Մանե, ավելի հազվադեպ՝ Միլենա, Անի, Անահիտ, Էլեն, Նարե։ Արական անուններից առաջատար է Նարեկը, որին հետևում են Դավիթ, Գոռ, Էրիկ ու Արման անունները։

Աղբյուրը

Փաստորեն, իմ անունն էլ է ներկայումս ամենատարածվածներից։ Չգիտեի։ Ես որ վերջին ( Read more... )