Znowu żyję!

[airtnat]

Co z Tobą było ostatnio, człowieku?

Wzruszyłam ramionami. Nie wiem, co było. Trochę zobojętniałam, odrobinę weszłam w taki „tumiwisizm”.

Spadłam ostatnio bardzo nisko, na dno rozpaczy. I dobrze. Przekonałam się, na kim mogę polegać, dowiedziałam się, co z rzeczy dnia codziennego mnie boli, chociaż zwykle nie przyznaję się do tego nawet przed sobą

Comments

[lateri]

Nie zgodzę się z twierdzeniem, że wyjątkowo utalentowani ludzie pociągają za sobą tłumy - gdyby tak było, fałszem byłoby stwierdzenie "niedoceniani za życia", prawda? Może to jest jakaś metoda, by siedzieć w swojej samotni i dać się ludziom "odkryć" po latach niż ruszać naprzeciw tłumom z krzykiem: "patrzcie na mnie!"? Wiadomo przecież ilu "utalentowanych" potrafi "sprzedać się", "zeszmacić", byle zyskać poklask, utrzymać popularność...

[airtnat]

Coś w tym jest... Tyle, że wydaje mi się, że tylko jeden promil z tych, którzy czują się niedoceniani, lepsi niż inni (bo o takich głównie mi chodzi) i niezrozumiani to tacy, którzy rzeczywiście coś znaczą. Chodzi mi o pewną hipokryzję w wywyższaniu się nad innymi poprzez izolowanie się i równoczesne ostentacyjne podkreślanie rzekomej inności i lepszości. Z innej strony, wiem, że niektórzy są niedoceniani, choć mają talent. Sama znam pewną_taką_osobę_która_czuje_się_chyba_trochę_urażona_moimi_poglądami ^^"

Co do sprzedawania się, to wolę się nie wypowiadać nawet. Tu wydaje mi się, że nasze zdanie w pełni się pokrywa. Tyle, że istnieje pewna różnica między rzucaniem się naprzeciw tłumowi, a zwykłą świadomością swojej wartości.

[akkili]

No! W końcu poprawnie myślisz :D "Jak masz ze mną problem to tylko Twój problem a nie mój" i basta :P
Co do ludzi niedocenianych za życia, to własnie w tym rzecz tkwi. Sa niedoceniani ŻYWI. Jak sie umrze to nagle innych strzela, że toż to mistrz był "czegośtam".

Zmotywował mnie Twój wywód Owco. Pasterka jest zachwycona.