( Read more... )

Азнаёміўся са статыстыкай за 2014 год. На вадаёмах краіны загінула 86 рыбакоў. Пры гэтым, утапілася з лодкі 30 чалавек, зь берагу (!) - 23, а пад лёд незваротна пайшло 33 чалавекі. То бок, у зезон адкрытай вады загінула людзей значна больш, чым узімку. Але азёры і рэкі выглядаюць даволі бясьпечна, калі параўнаць іх з дарогай, дзе толькі за 6 ( Read more... )

Памёр у дзевяноста сем гадоў. На рыбалцы. Выцягнуў ляшча кілі пад чатыры, а сэрца ад радасьці ня вытрымала...

Учоры раніцай на адным з азёраў Пастаўшчыны патанулі два рыбака. Трэцяга выратавалі, завезьлі з пераахалоджаньнем у бальніцу ( Read more... )

Заўважыў, што аповяды пра сьмерць на зямлі заўсёды маюць змрачнаватыя трагічныя адценьні, колеру сырога могілкавага жвіру. Рак, доўга хварэў, забілі падонкі... Калі ж гавораць пра сьмерць рыбака на лёдзе, то словы лёгкія, сьветлыя, як быццам пайшоў ён адразу на неба, у Вырай...

Сорак тыдняў патрэбна, каб душа, прайшоўшы кардон матчынага ўлоньня, закаўкала на ўвесь гэты сьвет крыкам немаўляці. На той сьвет візу афармляюць куды хутчэй - за сорак дзён. Але, усё адно, сімволіка жыцьця і сьмерці дзівосным чынам перасякаецца ( Read more... )

Едучы да Бегамля па менскай трасе, бачыў страшную аварыю. На ўзбочыне ляжаў спляжаны, скручаны, разьбіты ўшчэнт "масквіч". На асфальце засталася стаяць зьнявечаная іншамарка. Пажарнікі, выратавальнікі, міліцыя. "Хуткай" ужо не было, але, гледзячы на кабіну "масквіча", я зразумеў, што без нябожчыкаў, прынамсі аднаго, тут не абыйшлося ( Read more... )

( Read more... )

Каменная сякера

На маім пісьмовым стале ляжыць каменная сякера. Ужо амаль два гады ляжыць пасьля адной вушацкай экспедыцыі. Калі падымаеш вочы ад папер, кніг ці адводзіш ад кампутара, то позірк заўсёды спыняецца на каменнай сякеры. Яна вартая таго: масіўная, чорная, з ідэальна круглай бліскучай адтулінай, акуратнай пяткай і гострым мыском. ( Read more... )

Вусьце Дзьвіны

У Рызе больш за ўсё хацелася ўбачыць не крывыя нямецкія вулкі старога гораду, не бажніцу сьвятога Пятра і нават не знакаміты Домскі сабор… Страшэнна хацелася  паглядзець на вусьце Дзьвіны, дзе мая рака, увабраўшы ў сваю плыню Касьплю, Віцьбу, Улу, Палату, Дрысу і ўсе астатнія крыўскія рэкі, рачулкі і ручаі, дабягае да апошняй рысы і ( Read more... )