"Якраз была эта вайна, і мамка мая плакала, а ў ей было трое нас, адзін пад адзін. А жэншчына, очэнь цяжка было. А яна ўсё плачыць - нада ж карміць, нада ж усё. Я дажа вот, ці былі ў нас дровы, вот эта нечэго не помню. І вдруг сніцца мне сон. І сніцца, а ў нас дом і ясень бальшы, здаровы, і спускаецца з неба старычок. Белая бародка, длінная адзёжа
(
Read more... )