( Read more... )

У прыгарадным аўтобусе вясковыя дзеткі вяртаюцца з экскурсіі па Полацку. Малодшы клас, годзікаў па 8-9. Зь імі настаўніцы, якія спрабуюць кіраваць шумнай і непаседлівай дзятвой. Адна з настаўніц азадачвае хлопчыка пытаньнем ( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

Мне было дзевяць гадоў, у мяне сястрычка радзілася. Я не панімала, што гэта такое. Тады крычыць гэта рабёнак. Я гавару: Ды які гэта чорт крычыць? А бацька на мяне: Гэта сястрычка ў цябе будзе, мы найшлі каля ігнатавай бані. - А сійчас жа вядзіце мяне да той Ігнатавай бані, я яе сійчас атапру. Ну што вы думаеце, дзевяць год дзявуха. Цяпер жа у ( Read more... )

На канферэнцыі выступала калега з дакладам пра дзіцячы фальклёр. Збольшага, вялося пра традыцыйныя формы - калыханкі, лічылкі, пацешкі. Але месца для "жорсткага дзіцячага фальклёру" чамусьці не знайшлося. Даклад, такім чынам, стаўся мне фонам для ўласных успамінаў пра фальклёр, што бытаваў у маім наваполацкім двары недзе ў 1980-х ( Read more... )

Сучасны сьвет няпросты - жорсткі, агрэсіўны, бязьлітасны. І ў выхаваньні дзяцей гэта трэба ўлічваць. Прэч бусі-сюсі ды ласункі! Суворае выхаваньне - вось залог жыцьцяздольнасьці ( Read more... )

Бацька, што мае дачку, любіць яе нахвальваць так, каб і іншыя пахвалілі. Бо падсьвядома разумее, што "тавар", што рана ці позна прыйдзецца аддаць. Пажадана, у добрыя рукі...
Бацька, што мае сына, ганарыцца ім моўчкі. Але жадае сыну, каб той не прыдбаў дурнога "тавару"...