Завяршаю свае расповеды пра сваю паездку ў Латвію невялічкай вытрымкай з сваёй размовы з кабетай, якая вярталася ад докшыцкіх сваякоў у Рыгу:

“Ненавижу латышский язык (пасьміхаецца), он очень бедный. Вот смотрите, по-латышски свадьба и козы звучат одинаково! (насамрэч, кāzu і кazas адпаведна). Русские имена и фамилии перекручивают на латышский лад ( Read more... )

На рыжскім чыгуначным вакзале касірка зьдзівілася, калі я вырашыў набыць квіткі на электрычку да станцыі Юрмала. Бо, як аказалася, станцыі пад назвай Юрмала не існуе. “Дык куды вам трэба?” - “У Юрмалу, у цэнтар Юрмалы”. - “Тады вам трэба ехаць да Маёры”. Majori, як высьветлілася, і быў цэнтрам Юрмалы, а таксама адным зь некалькіх чыгуначных ( Read more... )

У Латвіі пачынаеш яшчэ больш цаніць вагу грошай. Здаючы ў абменьнік 100 даляраў, а наўзамен атрымліваючы 48 латаў, апаноўвае лёгкае пачуцьцё, што цябе крыху абрабавалі. Хаця насамрэч ніякага рабунку няма. Гэта ягадкі жорсткай манэтарнай палітыкі суседняй краіны, зь якой мы маем мяжу, але якая здаецца вельмі далёкай і малазразумелай.

Лёгкае пачуцьцё ( Read more... )