Учора было падумала, што з кожным днём раблюся больш чэррствай. Нават такі фільм, як "Утумане" Лазніцы не выбіў слязы. Але сёння зранку патэлефанаваў тата... "Як ты?" - "Добра". - "А  вы з мамай?" - ""Ты ж ведаеш, калі ў цябе з Наташкай усё добра, то ў нас з мамай удвая лепш" Плачу наўзрыд. Гэта слёзы шчасця. Я патрыёт сваіх бацькоў!

Ну вось ён і прыйшоў - апошні дзень зімы) Ён у мяне пачаўся з песні на словы Левітанскага з аднаго з маіх любімых савецкіх фільмаў "Москва слезам не веріт". Спяшаюся падзяліцца з вамі сваім настроем ( Read more... )

Сёння сядзела на траўцы ў парку Чалюскінцаў і перачытвала адзін з кампрамісаў. Як раптам, перагортваючы чарговую старонку, натыкнулася на  кляновы лісток. Вось такое своеасаблівае прывітанне ад леташняй восені. 
 
( Read more... )

 
( Read more... )

 
( Read more... )