Сустрэла ВОСЕНЬ. Леташнюю...
Сёння сядзела на траўцы ў парку Чалюскінцаў і перачытвала адзін з кампрамісаў. Як раптам, перагортваючы чарговую старонку, натыкнулася на кляновы лісток. Вось такое своеасаблівае прывітанне ад леташняй восені.
Да слова, і вясна сёлета ў мяне была не адна))) Спачатку - у маі - удыхала водар бэзу ў горадзе-героі Менску. Пасля - у ліпені - у горадзе-героі Мурманску. Праўда, калі ў нас на вуліцах горада можна ўбачыць некалькі відаў бэзу, то на Крайняй Поўначы толькі адзін. І нядзіўна, бо там пад зямлёй.. праз некалькі метраў... лёд.
Таму дрэвам і хмыхнякам там вой як нялёгка прыжыцца.
А захочаш выжыць, і не так прагнешся))
Да слова, і вясна сёлета ў мяне была не адна))) Спачатку - у маі - удыхала водар бэзу ў горадзе-героі Менску. Пасля - у ліпені - у горадзе-героі Мурманску. Праўда, калі ў нас на вуліцах горада можна ўбачыць некалькі відаў бэзу, то на Крайняй Поўначы толькі адзін. І нядзіўна, бо там пад зямлёй.. праз некалькі метраў... лёд.
Таму дрэвам і хмыхнякам там вой як нялёгка прыжыцца.
А захочаш выжыць, і не так прагнешся))