( Read more... )

17. У дзядзькі Валодзі

( Малюнкі з сялянскага жыцця )

16. Шлях да Свічава

Калі выязджалі з Уладзімір-Валынскага ды ехалі праз заводскі раён, я звярнула ўвагу на смешны паказальнік "БУРЯКОПУНКТ". Гэтае слова азначае пункт для здачы буракоў!!! Мы з мамай вельмі смяяліся. Гэты бурякопункт, пэўна, належаў цукроваму заводу, які быў недалёка.

( Read more... )

( Read more... )

Пасля часовага перапынку працягваю свае падарожныя нататкі пра паездку на Валынь.

14. Раніца наступнага дня

( Шмат фотак )

11. У лякарніПляменнік Юрачка вызваўся нас з мамай праводзіць да лякарні. Пакуль ішлі, мама распытвала Юрачку пра Італію, як ён там жыве, вучыцца, пра яго маму. Ісці было нядоўга, хвілін праз пятнаццаць-дваццаць мы былі на месцы. Падняліся на трэці паверх, прайшлі калідорам, яшчэ адным, зайшлі ў палату. Бабуля сядзела на койцы, якая была пасярод ( Read more... )

9. Сустрэча праз дваццаць гадоўБацька спыніў машыну каля плота пад алычой, галінкі якой звешваліся цераз плот на вуліцу. За плотам быў бачны гарод, маленькі панадворак ды бабуліна хата з чырвонай цэглы. Мы выйшлі з машыны і заўважылі, як з хаты выйшлі жанчына і нейкі хлопчык. Бацька пару разоў бібікнуў, каб яны нас убачылі. Потым я, бацька і мама ( Read more... )

8. Нарэшце Новавалынск!Пачаліся горачкі, нашая машына кацілася ўніз, а потым узбіралася наверх. Я памятаю гэтыя горачкі з часоў дзяцінства. Аглядаючыся па баках, працягвала ўзгадваць мясціны. Вось і шахты прамільгнулі - адная злева, іншая справа... А вось і сам Новавалынск пачаўся. Праехалі будынак былой швейнай фабрыкі. Калісьці новае абсталяванне ( Read more... )

6. КовельУ Ковелі адбыўся мой першы вопыт гутаркі па-беларуску з украінцамі на мясцовым рыначку. Бацька хацеў набыць кавун, а я - паглядзець цукеркі, мама засталася ў машыне. Каб памяняць грошы, пайшлі шукаць мянялаў, бо абменнікаў на рынку няма. Пад вечар гэта было цяжка зрабіць, але ж, патыркаўшыся туды-сюды, нам пашанцавала, знайшлі мянялу (ёй ( Read more... )

5. РатнаКалі мы заехалі ў горад Ратна (місто Ратне), у мяне пачалася эйфарыя. Паўсюль, куды ні глянь, былі ТОЛЬКІ ўкраінскамоўныя назвы ды шыльды! І ўсе словы на іх былі настолькі для мяне зразумелыя, быццам я апынулася ў нейкай частцы Беларусі, дзе па нейкім чынніку ўжываюць ТОЛЬКІ беларускую мову ( Read more... )