Քանի օր է` հա ուզում եմ բլոգումս գրառում անել, բայց չի հաջողվում: Գրելու թեմաները գրելու հավեսի հետ գնում-գալիս են, բայց էդպես էլ գրառում չեմ անում: Էս պահին էլ կոնկրետ թեմա մտքիս չկա, բայց ուզում եմ գրել: Որոշեցի պարզապես առօրեական խճանկար անել: Համ էլ կարծեմ վաղուց էս տիպի գրառումներ չեմ արել: Ընդհանրապես գոնե ժամանակ առ ժամանակ պետք է առօրեական ( Read more... )

Դպրոցի բարձր դասարաններից սկսած մինչև հիմա ժամանակ առ ժամանակ տվյալ օրվա անելիքների ցուցակ եմ կազմել` օրվա վերջում ջնջելով արածս գործերը, ու ամեն օր ինքս ինձ գնահատելով` ըստ կատարածս գործերի թվի: Ես միշտ գրում եմ ամենացանկալին, որը հիմնականում անիրագործելի է, այսինքն` բոլոր էն գործերը, որ իդեալական դեպքում պիտի արվեն, բայց գործնականում անհնար է էդ ( Read more... )

Ժամանակը գնալով ավելի քիչ է թվում, չնայած նրան, որ գնալով ավելի քիչ եմ անտեղի ժամանակ վատնում: Հետաքրքիր ու օգտակար պլաններս ու մտահղացումներս` թե՛ անձնական, թե՛ ստեղծագործական, թե՛ երեխաների հետ կապված, թե՛ կենցաղային, գնալով շատանում են, իսկ դրանք իրականացնելու ժամանակը` գնալով քչանում… Երբ պատկերացնում եմ, թե ինչեր կան, որ պետք է անել, որ ուզում ( Read more... )

Օրն անցնում է կայծակնային արագությամբ։ Առօրեական վազվզոցի մեջ չես հասցնում նկատել, թե ոնց հերթական օրը մոտեցավ ավարտին։ Միայն գիտակցում ես, թե ինչեր էիր նախատեսում անել, որ հերթական անգամ չհասցրիր։ Ու նորից ու նորից չես հասկանում ձանձրացող մարդկանց. ո՞նց է հնարավոր ընդհանրապես ձանձրանալ էս աշխարհում, երբ դու անընդհատ մտածում ես, թե ոնց կանգնեցնես ( Read more... )