навошта здымкі з Італіі, праўда?) у Гомелі вунь дрэвы цвітуць зараз не горшыя, чым у Рыме! шчыра!:)

а палі ўсе ў рапсе, а басанож па траве ля ружанскага замку - такая кайфуша; а потым раптам ісці нагамі ў Косава кароткай дарогай і - опа! - вёска маёй старасты! Беларусь мая шыпшына, такая ты кампактная :)


( Read more... )

дзіўна удівітельно, наколькі назва ўплывае на ўспрыманне работы. прычым, двухбакова.
адзін з каментароў: "благодаря многим названиям стремительно теряется вера в человечество:) откуда столько пафоса-то и штампов?"
вось уж да.

але гэты здымак... і яго назва. я прямо умерла утром. как же нравітся. не могу.


( Read more... )

( Read more... )

Навошта мы гэта робім, каму ад гэтага лепш - не ведаю. Але чамусьці мы зноў паехалі ў Гародню. Амаль у той жа час, як у папярэдні і папярэдні-папярэдні раз. Не тое каб адназначна дарма: цікава шукаць дэталі, а не глынаць цалкам, - але нічога новага ўж дакладна. Проста дзеля параўнання мо. Якой еўрапейскай здавалася Савецкая ў першы раз. Якой ( Read more... )

Маё любімае пытанне аднагрупнікам - "а што б вы зараз з'елі?". Наогул, не толькі аднагрупнікам, але падчас чарговай надвзычай цікавай пары яно бясспрэчны трэнд ( Read more... )

Бываюць дні, калі Саша гуляе ў псіхолага. Здравствуйте, сегодня. Нават думкі нядрэнна складваюцца ў сказы, спадзяюся, ва ўсіх усё будзе добра, а то неяк надзвычай адначасова.

( ... )

( Read more... )

Сядзела, глядзела ўніз і раптам падумала пра шнуркі.
Якія мы купілі тут. Амаль год таму, халоднай раніцай, калі мы яшчэ не паспелі выйсці з цягніка, а мае старыя ўжо парваліся.


( Read more... )

( Read more... )

Змораныя і стомленыя, прасынаемся мы душнай раніцай ў Тракелях, плянуем затусіць дні два ў Ашмянах, але тут тэлеграфіруе Менск: ты заўтра а 10 выяздаеш у Піцер. Аё. Потым тэрміновы літоўскі аўтобус, ноч дома і зноў гоў.

Гэтым разам здарылася ўсё зусім нечаканей-раптоўней, але, пэўна, і файней ;) То бок, проста інакш. Мінулы раз - ён такі ( Read more... )