Пра ежу. Геданістычнае
Маё любімае пытанне аднагрупнікам - "а што б вы зараз з'елі?". Наогул, не толькі аднагрупнікам, але падчас чарговай надвзычай цікавай пары яно бясспрэчны трэнд.
Адчуваю нейкі смакавы крызіс. І самае крыўднае - усім смешна і думаюць, што я тут жартачкі жартую :) Толькі Даша можа цалкам раздзяліць маю праблему. І гэта нават не тое, што хочацца есці, зусім не. Проста - смак. Проста. Смак. Што-небудзь такоеее. Як добрая кніга ці спектакль. Толькі на языку. Маленькае-маленькае. Вось так, каб заплюшчыць вочы ад задавальнення, каб унутр і наскрозь, каб ажно застагнаць ад шчасця, ну разумееце?
Як чызкейк з бэйкері.
Як баланьеза Дашынай мамы.
Як печаны банан з пламбірам і карыцай.
Як манная каша аднойчы ў паходзе.
Ом..
Сёння ішла з універа. І чамусьці зайшла ў Каравай. В мученіях, канешне ж. І там было пірожка. Назва - нешта пра жывёл.
Огосподі.
Я ішла дадому нагамі. Па слоце і бруду. І чаравікі мокрыя. І з ледзяшоў капала вада.
З ІМ.
І я ўсміхалася ці то ад шчасця, ці то ад яго, ці ад неба - вільготна-сакавіцкага, блакітнага. І ледзяшоў.
І яно таяла ўва мне, растваралася і плыло, і было так, так м...)
блін)
эххх як бы я хацела есці каб спажываць, і не зважаць на гэтую ерунду, і не заганяцца хоць па гэтым )
А раскажыце, а вы любіце які-небудзь смак ТАК, каб ажно душу прадаць?) Каб задавальненне надзвычайнага кшталту , выбітнага, непараўнальнага?) Толькі па-чэснаму і па-сур'ёзнаму )
Ежа наогул дзіўная штука. А працэс спажывання - ну хіба не менш інтымны, чым што іншае.
А вапшчэ, мы з Дашай даўно згадзіліся, што карміць каго-небудзь - гэта наогул найвышэйшая праява любві.
Альбо не так.
Каго яшчэ прыемней карміць, чым тых, каго любіш?)
крышачку памерці ад прыгажосці
ну ўсё, паныла, маладзец, цяпер гоў трэйнінг, гёрл
Адчуваю нейкі смакавы крызіс. І самае крыўднае - усім смешна і думаюць, што я тут жартачкі жартую :) Толькі Даша можа цалкам раздзяліць маю праблему. І гэта нават не тое, што хочацца есці, зусім не. Проста - смак. Проста. Смак. Што-небудзь такоеее. Як добрая кніга ці спектакль. Толькі на языку. Маленькае-маленькае. Вось так, каб заплюшчыць вочы ад задавальнення, каб унутр і наскрозь, каб ажно застагнаць ад шчасця, ну разумееце?
Як чызкейк з бэйкері.
Як баланьеза Дашынай мамы.
Як печаны банан з пламбірам і карыцай.
Як манная каша аднойчы ў паходзе.
Ом..
Сёння ішла з універа. І чамусьці зайшла ў Каравай. В мученіях, канешне ж. І там было пірожка. Назва - нешта пра жывёл.
Огосподі.
Я ішла дадому нагамі. Па слоце і бруду. І чаравікі мокрыя. І з ледзяшоў капала вада.
З ІМ.
І я ўсміхалася ці то ад шчасця, ці то ад яго, ці ад неба - вільготна-сакавіцкага, блакітнага. І ледзяшоў.
І яно таяла ўва мне, растваралася і плыло, і было так, так м...)
блін)
эххх як бы я хацела есці каб спажываць, і не зважаць на гэтую ерунду, і не заганяцца хоць па гэтым )
А раскажыце, а вы любіце які-небудзь смак ТАК, каб ажно душу прадаць?) Каб задавальненне надзвычайнага кшталту , выбітнага, непараўнальнага?) Толькі па-чэснаму і па-сур'ёзнаму )
Ежа наогул дзіўная штука. А працэс спажывання - ну хіба не менш інтымны, чым што іншае.
А вапшчэ, мы з Дашай даўно згадзіліся, што карміць каго-небудзь - гэта наогул найвышэйшая праява любві.
Альбо не так.
Каго яшчэ прыемней карміць, чым тых, каго любіш?)
крышачку памерці ад прыгажосці
ну ўсё, паныла, маладзец, цяпер гоў трэйнінг, гёрл