Навошта мы гэта робім, каму ад гэтага лепш - не ведаю. Але чамусьці мы зноў паехалі ў Гародню. Амаль у той жа час, як у папярэдні і папярэдні-папярэдні раз. Не тое каб адназначна дарма: цікава шукаць дэталі, а не глынаць цалкам, - але нічога новага ўж дакладна. Проста дзеля параўнання мо. Якой еўрапейскай здавалася Савецкая ў першы раз. Якой ( Read more... )

Сядзела, глядзела ўніз і раптам падумала пра шнуркі.
Якія мы купілі тут. Амаль год таму, халоднай раніцай, калі мы яшчэ не паспелі выйсці з цягніка, а мае старыя ўжо парваліся.


( Read more... )

Памятаю, тады моцна хацелася цягніка. Каб так уночы адбіваў рытм, і правады блыталіся, і ліхтары беглі ў вокнах. І Гародня. Ну вельмі, праўда.
Калісьці, гадоў у 10, я там была. Але размыта ўзгадваюцца толькі нейкія дарослыя людзі , шэрыя дарогі і дождж. А тут было сонца. Было надзвычай сонца, надвор'е-песня. Чарнічны ночы ранак ля Каложы, цацачная ( Read more... )