Kai buvau maža, visai maža, ir su senele eidavau pajūriu, ji piešdavo su manim ant smėlio saulytes. Vaikas, aišku, neturi tiek valios, kad eitų savo noru toli, vis sugalvoja ant rankų prašytis. Tai, sakydavo, bėgam, nupiešim toj įlankėlėj saulytę! Ir aš bėgu... Nueidavom toli, kaip sakydavo senelė, tiltas matydavosi visai mažytis. Aš viso to
(
Read more... )