З цыклу "Праспект Непазбежнасці". Верш №9
Стаю пад сінім небам вясновым,
Узрадаваны краявідам вясковым.
Дыр-дыр... цішыня. Дыр-дыр... кожны год
у майго трактара сканчаецца завод.
Выходжу з кабіны крыху прыгаломшаны,
Кідаю я ў бак апошнія грошы.
Дыр-дыр... цішыня. Дыр-дыр... - Дай яшчэ!
Трактар, ну што ты, вабшчэ?
Выходжу, плятуся да брамы суседскай,
(
Read more... )