Усё залежыць ад таго, хто да якога пакаленьня сябе залічвае. У грэбеньшчыкоўскія "дворнікі і сторожа" ўсіх не запішаш. А я вось,нават, не ведаю, да якога пакалення сябе залічыць. Лузараў у кожным пакаленьні хапае, а змагароў -- іх менш заўсё. Хамячкі -- гэта, выключна, ўжо двухтысячыдзесятнікі (слова,нават, вымавіць цяжка). Мне падабаецца, напрыклад, назва: iGeneration, ці блогераў і геймераў.
Проста грэбеньшчыкоўскае вызначэньне тычылася пэўнай субкультуры - колькасна можа і невялікай, але дужа роўнай. Які варыянт быў тады ў маладога чалавека, які ня ўпісваўся ў межы хомасаветыкуса і на горла ўласнай песьні наступаць? Зьехаць? Не. У сісадміны пайсьці?..:)
Дужа ж роўнае было гэтае субпакаленьне па ўсім Саўку - на адных прыблізна толкінах гадавалася і адных пёрплаў слухала.
Цяпер жа карціна стракатая. І я паспрабаваў зарытмізаваць шэраг штампаў, якія насамрэч можна тусаваць як заўгодна. Усё адно гэта мала што дасьць:)
А калі ўсё ж спрабаваць "усіх запісваць", то, пэўна, - пакаленьне камедзі клабу. Цьверджаньне гэтае вынікае з майго шасьцігадовага выкладаньня ў адной тэхнічнай вну.
Пакаленьне трох хвілін і сацсетак. Пра сацыяльныя сецівы зразумела, спадзяюся. А тры хвіліны... Успрыняцце як youtube - паглядзеў тры хвіліны, і ўсё, трэба нешта другое, на большае не хапае інтарэсу.
А што да трох хвілінаў, то тут яшчэ спрацоўвае й такі фактар, як трафік) Ну і, вядома ж, тое, што асалода ад валоданьня кнігай, тэкстам, альбомам, калі ЎСЁ можна знайсьці за 5 сек., дэвальвавалася цалкам. Адпаведна - і веды як такія дэвальваваліся. Ёсьць жа айпод. На храна сьпіс караблёў зазубрываць)
трафік ні пры чым, хутчэй, калі ён не лімітаваны. я не пра тое. веды - увогуле нічога не вартыя, бо ўчора біберы, сёння гангнамстайл. тры хвіліны - ўсё, змяняй дэкарацыі, бо не ўспрымаю. хамячкі - гэта 90-я. яны сочаць, чытаюць, папісваюць, камэнтуюць. пішуць словамі. дзеля нулявых словы нават не патрэбны, успомні "олбанский", мэмы. дастаткова смайлу. і яны так думаюць. не "о, нехта памёр, які жах, гэта дрэнна, я нешта чула пра тое, што калі памірае чалавек, нейдзе згасае зорка... і шмат асацыяцыяў і адчуваннеў" яны думаюць "о, нехта памёр, лол, колькі каментаў, трэнд... нічога." пры вялікай колькасці інфармацыі, яна вельмі хутка замяшчаецца, каб не забруджваць актуальнае мысленне. а ў нулявых гэта ўжо стыль мыслення. убачыў - пачуў - ага - убачыў - пачуў - ага... а што там было месяц таму? - не памятаю. не застаецца нічога ад успрынятае інфармацыі. гэта - тры хвіліны.
ну, то я "хамячок" выходзіць (хаця ў 90-х асабліва нэту і ня бачыў, прызнацца).
у мяне, калі наважваюся пагартаць фэйсбук раз на два тыдні, пачынаецца мазаічнасьць сьвядомасьці й распад асобы. шо такое твітар-сьвітар наагул ня ведаю. вось жж - стары, добры, утульны, канаючы - самае тое)
а наагул, быў жа калісьці час, калі проста хораша сядзелася на беразе Сволачы (т.б. Сьвіслачы), пілося і нават маглося! карацей, 90-я форэва)
Comments 8
Reply
Проста грэбеньшчыкоўскае вызначэньне тычылася пэўнай субкультуры - колькасна можа і невялікай, але дужа роўнай. Які варыянт быў тады ў маладога чалавека, які ня ўпісваўся ў межы хомасаветыкуса і на горла ўласнай песьні наступаць? Зьехаць? Не. У сісадміны пайсьці?..:)
Дужа ж роўнае было гэтае субпакаленьне па ўсім Саўку - на адных прыблізна толкінах гадавалася і адных пёрплаў слухала.
Цяпер жа карціна стракатая.
І я паспрабаваў зарытмізаваць шэраг штампаў, якія насамрэч можна тусаваць як заўгодна. Усё адно гэта мала што дасьць:)
А калі ўсё ж спрабаваць "усіх запісваць", то, пэўна, - пакаленьне камедзі клабу. Цьверджаньне гэтае вынікае з майго шасьцігадовага выкладаньня ў адной тэхнічнай вну.
Reply
Пра сацыяльныя сецівы зразумела, спадзяюся.
А тры хвіліны... Успрыняцце як youtube - паглядзеў тры хвіліны, і ўсё, трэба нешта другое, на большае не хапае інтарэсу.
Reply
А што да трох хвілінаў, то тут яшчэ спрацоўвае й такі фактар, як трафік)
Ну і, вядома ж, тое, што асалода ад валоданьня кнігай, тэкстам, альбомам, калі ЎСЁ можна знайсьці за 5 сек., дэвальвавалася цалкам. Адпаведна - і веды як такія дэвальваваліся. Ёсьць жа айпод. На храна сьпіс караблёў зазубрываць)
Reply
я не пра тое.
веды - увогуле нічога не вартыя, бо ўчора біберы, сёння гангнамстайл.
тры хвіліны - ўсё, змяняй дэкарацыі, бо не ўспрымаю.
хамячкі - гэта 90-я. яны сочаць, чытаюць, папісваюць, камэнтуюць.
пішуць словамі.
дзеля нулявых словы нават не патрэбны, успомні "олбанский", мэмы. дастаткова смайлу.
і яны так думаюць. не "о, нехта памёр, які жах, гэта дрэнна, я нешта чула пра тое, што калі памірае чалавек, нейдзе згасае зорка... і шмат асацыяцыяў і адчуваннеў" яны думаюць "о, нехта памёр, лол, колькі каментаў, трэнд... нічога."
пры вялікай колькасці інфармацыі, яна вельмі хутка замяшчаецца, каб не забруджваць актуальнае мысленне.
а ў нулявых гэта ўжо стыль мыслення.
убачыў - пачуў - ага - убачыў - пачуў - ага... а што там было месяц таму? - не памятаю.
не застаецца нічога ад успрынятае інфармацыі. гэта - тры хвіліны.
Reply
у мяне, калі наважваюся пагартаць фэйсбук раз на два тыдні, пачынаецца мазаічнасьць сьвядомасьці й распад асобы. шо такое твітар-сьвітар наагул ня ведаю. вось жж - стары, добры, утульны, канаючы - самае тое)
а наагул, быў жа калісьці час, калі проста хораша сядзелася на беразе Сволачы (т.б. Сьвіслачы), пілося і нават маглося!
карацей, 90-я форэва)
Reply
Leave a comment