Помніце, не так даўно мы тут з замілаваннем абмяркоўвалі кранальную гісторыю пра Плюшынага кавалера, які прыйшоў на спатканне да дзеўкі, а сустрэў у нашым доме сваю гаспадыню
( Read more... )
Чужы кот просіцца ў хату? А Божа)) Два разы пантофляй па пысцы. Не моцна, але каб яго пакрыўдзіць. Проста гнаць з двара. выбачайце, вы няправільтна сябе павялі ад пачатку: нельга прыманьваць ежай ды ласкай чужых жывёл - вось вам навука! чужое трэба гнаць са свайго двара, якім прыгожым яно не бывае. У маім жыцці хапіла прыкладаў: ад чужых сабакт да чужых дзяцей(((
Ды мы не прыманьвалі - сам прыйшоў, дакладней, Плюша прывяла :). Каб кот быў зусім чужы - праблем бы не было, шыкнулі б пару разоў, і канец праблеме. А гэта кот лепшых сяброў, які бачыць, як мы да іх у госці прыходзім і лашчым яго там. І каты не дурныя, ён нас пазнае. А першы прыход яго ў наш дом увогуле быў камічны: ён прыйшоў і ўбачыў сваю гаспадыню ў нас у гасцях, і, натуральна, адчуў сябе ў поўнай бяспецы.
А пра дзяцей Вы мяне рэальна заінтрыгавалі. Раскажыце.
ну, гісторый было колькі. З дзяцінства помню, калі да суседкі прыехаў хлопец... Зайшоў - мы абедалі. Канечне, запрасіла маці за стол. І вось пасля, калі мяне маці звала есці, ён гэтаксама ішоў, як быццам так і трэба. Аналагічна амаль было з сябрам сына, той праз колькі дзён без запрашэння сядаў першы)) І яшчэ пытаўся: ці хутка абедаць. Хоць дома ж кармілі...))
Так, дзеці непасрэдныя. Мая сястра дагэтуль корміць суседскага хлопца, хаця хлопцу ўжо 20 гадоў. Але маці алкагалічка, і нікога ў яго няма. І я, захапляючыся сястрой, якая жыве з капейкі, часам фігею з нахабнасці гэтага хлопца, які выказвае незадаволенасць, што яна яму "не тое" ў якасці ссабойкі на працу паклала. Таксама гісторыя вартая, як мінімум, асобнага допісу, калі не асобнага мастацкага ці публіцыстычнага твора.
Comments 107
Reply
А вось з чужым катом больш складана... :)
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
выбачайце, вы няправільтна сябе павялі ад пачатку: нельга прыманьваць ежай ды ласкай чужых жывёл - вось вам навука! чужое трэба гнаць са свайго двара, якім прыгожым яно не бывае. У маім жыцці хапіла прыкладаў: ад чужых сабакт да чужых дзяцей(((
Reply
А пра дзяцей Вы мяне рэальна заінтрыгавалі. Раскажыце.
Reply
Reply
Таксама гісторыя вартая, як мінімум, асобнага допісу, калі не асобнага мастацкага ці публіцыстычнага твора.
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Leave a comment