І. АГУЛЬНАЕ:
Абмяркоўваем у журы "Кубак юнацкай паэзіі" у Пінску А.Хадановіч, В.Кустава, А.Разанаў, В.Эрыксан (першы шэраг); Б.Пятровіч, А.Івашчанка з жонкай Тацянай (другі шэраг); С.Эрыксан (астатні шэраг)
( Read more... )

( Read more... )

                         З. П.

Чаго яшчэ болей трэба:
Дзеўка. Паэт. Неба.
Дзеўка-паэт. Неба.
Дзеўка-паэт-неба.
Чаго яшчэ болей трэба?
Дзеўка Неба - паэт.

* * *

Чаго яшчэ болей трэба ДЗЕЎКА паэт неба дзеўка-паэт Неба Дзеўка-паэт-НЕБА    чаго яшчэ болей    ТРЭБА   дзеўка НЕБА  паэт

Што жыццё?
Палёт зоркі,
якая сарвалася.
І толькі
каля зямлі...
Сьветла
ў твары людзей
усьміхалася.
І кожнаму закаханаму
шаптала зь нябёсаў:
“Спалі!
Спалі сябе,
зорка мая зямная,
спалі сябе, чалавеча!..
Глядзі,
як прыгожа
ў нябёсах канаю...
І гэта -
навечна”.

І людзі глядзелі
ў нябёсы замглёныя -
як зорка там памірала...
І шкадавалі,
прыкметай замкнёныя,
што зорак
п
а
( Read more... )

СХАВАЛА ПАД КАТ ІНФУ ДЛЯ ДЗЯЎЧАТ:)

( МУЖЫК У ГАЛАВЕ )

( ВІТАННЕ З РАДЗІМАЙ )

Па кім млее хлопец у ліпеньскі потны час-пік
у - як дзеўства маё - аўтобусе нумар сямнаццаць?
Прыціснулі беднага, як мышаня Пік-пік.
Прыціснулі так,
што ледзьве ня стаў... распранацца.

Па кім сохне... бялізна на дратве ў тваім двары?
Па кім вецер шматляе білборды на джынсавым пляцы?
Па кім варонак прыцішыўся каля царквы?
Па кім дохне воўк ў лесе,
па кім ( Read more... )

Зусім забылася, прысьнілася мне тут колькі радкоў 31 сьнежня, дзялюся...

*  *  *
Будзе вечна
ў калядным cьне
ўсім уздадзена
па патрэбе:
кожнай рыбіне - па вадзе,
кожнай птушыне - па небе.

(с к а р о ч а н а)

Давайце скарыстаем шанец,
што выпадае толькі раз.
Мой незнаёмец, мой абранец.
Дзярзайце, вы мой Цінта Брас!

Наша любоў ня бздура ці бзік.
Мы не такія, як усе навокал.
У вас, як кажуць дзеўкі, вострае вока.
А ў мяне, як кажуць мужыкі, востры язык.

Дастаньце ваш пісталет.
І страляйце.
Туф! І я ля вашых вуснаў.
Дастаньце ваш шыбалет арбалет.
( Read more... )