Կիրակի երեկոյան գնացել էի Տիգրան Համասյանի համերգին։ Անշլագ էր, դահլիճում ազատ տեղ չկար։ Միգուցե մասամբ հայերն էին դրա մեղավորը, բայց ոչ հայեր էլ շատ կային, ու նրանց մեջ մի կին նկատեցի՝ աներևակայելի ծեր։ Այնքան գունատ, անզգացմունք ու անկենդան էր դեմքը, որ ասես ոչ մի առնչություն չուներ այս աշխարհի հետ, ուր ասես սխալմամբ դեռ մնացել էր։ Ծերությունն ( Read more... )

Նարինե Աբգարյան ( greenarine )․ Երկնքից ընկան երեք խնձոր (С неба упали три яблока): Անմնացորդ տեղափոխում մի աշխարհ, որը, չնայած հրաշալի, կենդանի ֆիզիկական նկարագրություններին, և հենց դրանցո՛վ ամրապնդված, հոգու անվերջ խոր մի աշխարհ է, ուր ամեն ծակուծուկ սրբոց է սրբության և հրաշք ունի թաքնված։ Այդ հրաշքների քայլ առ քայլ բացահայտմամբ գիրքն այս տանում է ( Read more... )

Երեկ գիշերը նայում էի "Կայարան երկուսի համար" ֆիլմը։ Թեև նայել եմ հարյուր անգամ, բայց մի հաճելի բան նայելու մտադրությամբ, հոգնած օրվանից հետո, երբ բոլորն արդեն քնած էին, էդ ֆիլմն ընտրեցի չգիտես ինչու, ու թեև անգիր հիշում էի բոլոր երկխոսությունները, կարծես առաջին անգամն էի դիտում․ ֆիլմի ողջ ընթացքում, բոլոր էպիզոդներում տեսնում էի այն, ինչը չէի ( Read more... )

Զարմանալի օր էր երեկ։ Հոգնած եմ դեռ, արդյունքում դանդաղ մի քիչ՝ ֆիզիկապես ու մտավոր էլ, որպեսզի տեքստս շարվի պատշաճ։

Մատիլդա մյուզիքլը դիտեցի երեկ։
Գիտեք, քննադատելուց վատ եմ զգում ինձ սովորաբար, մի տեսակ անարժան, բայց, հավաքելով համարձակությունս, պիտի ասեմ, որ ներկայացումների, համերգների առումով մի տեսակ անզիջում եմ. եթե կատարյալ չէ, ուրեմն ( Read more... )

Մի քանի օր առաջ ինը տարեկան աղջիկս առավոտյան իր երազն էր պատմում ծիծաղելով. Մեր տան կեսը դպրոց էր, մյուս կեսը՝ մեր տունը։ Գնում եմ դպրոցական պահարանիցս պայուսակս վերցնելու, բացում եմ պայուսակս, մեջը՝ մի դինոզավր օպերա է երգում։ Անմիջապես հետ եմ փակում վախեցած, շրջվում եմ, դիմացս երկու ուրիշ դինոզավր, որ էլի օպերա են երգում։ Դուրս եմ վազում դպրոցի ( Read more... )

Մի, այսպես ասած, պրոյեկտ եմ նախաձեռնել-սկսել. սովետական ֆիլմերի վերադիտում։ Վերապրել այդ ժամանակների կյանքի զարկերակը։ Ժամանակի սղության/անհնարինության պայմաններում, պրոյեկտի տևականությունը խոստանում է ունենալ ծայրը չերևացող երկարություն, բայցևայնպես հաճելի գործ է J

Առայժմ նայել եմ միայն երկուսը ։

...Что-то стало с глазами когда-то загадочных женщин (c)

-------------

Кто любит, тот любим, кто светел, тот и свят  (c)

Գնացել էի այսօր Էյֆմանի Աննա  Կարենինա բալետին։ Դժվարանում եմ բացատրել որքան դուրս եկավ։ Էյֆմանի մոտ միջին, լավ կամ ընդունելի չկա. ամեն մի դետալը՝ հագուստից մինչև էմոցիա,  հասցված է կատարելության։  Վերջում կանգնած արտասվում էի, էդ կատարելության կատարվածությունից երևի։ Տոլստոյն էլ կարտասվեր երևի։ Տեխնիկան անթերի էր, Կարենինը՝ ավարտուն, Աննան՝ խոցելի ( Read more... )

Լավ երգ ա. ամենը մի մարդուց դուրս եկած. բառերը, ինստրումենտալը, ձայնը, կատարումը:

Click to view

Click to view