На старых вясковых могілках фатаграфуеш каменныя і каваныя крыжы, знакі на надмагільных камянях... Калі сустрэнецца мясцовы чалавек, асабліва пажылы, абавязкова спытае: А вы да каго прыйшлі?
Вечна жывыя... Хутка Дзяды.

СЬВЕТЛАЯ ПАМЯЦЬ...


( Read more... )

Дзедавы медалі

Як і кожнаму малому хлопчыку, мне хацелася, каб мае дзяды былі героямі апошняй вайны, мелі шмат баявых узнагарод за надзвычайныя салдацкія ўчынкі, спрыт і доблеснае змаганьне з лютым ворагам. Калі я падрос да акцябрацкага ўзросту, дзяды мае - Іван і Мацьвей - ужо спачылі ў зямлі, і запытацца пра іх франтавы гераізм я змог ужо ( Read more... )

Людзі не стамляюць толькі на могілках. У засені старых хвояў няма месца папрокам, прэтэнзіям, пустым словам пра ўсё і ні пра што. Дзіўна, але з могілак выходзіш з лёгкай душой і чыстым сэрцам. Нават, калі і праведаў не сваякоў, а зусім незнаёмых людзей. Але гэта неістотна, бо яны ж ТАМ усё адно перададуць маім дзядам ціхае прывітаньне.