Давялося ўжо ў Менску пачытаць вясковыя абразкі Уладзіміра Сьцяпана. Тонкія, выразныя, дакладныя, дзе няма аніводнага пустога і недарэчнага слова. І справа ня ў тым, што я вельмі люблю Вушаччыну, пра якую вядзецца, але ў тым, што Вушаччыну і яе людзей любіць і разумее аўтар. Дужа і дужа раю.
http://ul-sciapan.livejournal.com/tag/%D0%B2%D1%8F%D1%81%
(
Read more... )
Comments 6
Гэта малая частка ад таго, што напісалася. Буду паціху разбіраць і вешаць у ЖЖ...
Сшытак напісаўся мімаходзь, бо я займаўся зусім іншай пісанінай.)))
Reply
(The comment has been removed)
Reply
Reply
Leave a comment