Нежывая....


( Read more... )

Бабушка Альбінка не любіла прыязджаць у Наваполацк- шумна, людна,брудна. Калі яна прыязджала да нас на госьці, то ў горад амаль не выходзіла- зашмат людзей, у вакно не глядзела, бо задужа высока, заставаўся толькі целевізар ( Read more... )

Стальмакоўская сакавіцкая самота.


( Read more... )

Пасьля вайны бабушка Альбінка мусіла працаваць ў калгасе даяркай, за трудадні.
А малога Владэка прывязывала вяроўкай за нагу да драўлянага ложка-каб малодшы сын за дзень нікуды не запоўз і не нарабіў шкоды.
У два гады сьвет майго бацькі складаўся з печкі, вугла, дзе стаяў венік, міскі кашы на падлозе і ката.

Я сплю ( Read more... )

Пакаштаваўшы у Сальмакове сапраўдную кілбасу, пальцам піханую, мой муж сказаў: "Смачна, але калі ласка, больш ня трэба.Задужа кабаном ваняе".
На што бабуля Ксеня сказала:"Немец як есьць,што з яго ўзяць. Еш,Наташка!"

( Read more... )

"Што ты ўсё са страхой ходзіш? Не каб, вунь, як Жанка Струіхіна- затылачак падбрыла, а з пераду кучарава. Вось гэта дык прыгожа,- казала мне бабуля Ксеня, у першы дзень, як я летам да яе прыехала- і шчорсы свае здымі, не ногі, а жэрдзіны, па дзярэўне ты так хадзіць ня будзеш!"

Я ўжо ў швейнай вучэльні другі год вучылася ( Read more... )

Скончыліся зімовыя канікулы. Мне трэба ехаць дамоў, назад, у горад, а як назло пад раніцу пачалася завея. Да аўтобуснага прыпынку ісьці кіламетра тры ,ажно да Акунёва. Там і летам та нармальнай дарогі няма, не тое што зімой ( Read more... )

Вось так налётаешся з Лёшкай ды Ягоркай па Стальмакове, за цэлы дзень згаладаешся, прыбягаеш ў хату, хуценька адразаеш тоўстую лусту белага батона, макаеш яго ў сырадой, потым зьверху тую лусту пасыпаеш бліскучым цукрам. Так шчодра пасыпаеш! і ў рот!ммммммммм. Цукар на зубах храбусьціць, а бабуля Ксеня бурчыць, што апетыт сабе перад вячэрай ( Read more... )