Ах, о-о-о-осень! // Aŭtu-u-u-unas!
ru:
Ну вот и осень! Не грех в этот день показать ещё две песни из тех, что мы с Пашей Гребенюком пели на IJK, тем более, что одна из них - как раз про осень, пусть и во Франции. Качество не очень, возможно, придётся выкрутить колонки на максимальную громкость, но это всё, что есть :). Предыдущие две песни можно послушать тут.
eo:
Jen finfine aŭtuno venis! En tiu tago ege konvenas prezenti ankoraŭ du kantojn el inter tiuj, kiujn mi kaj Paŭlo Grebenjuk prezentis dum la IJK, tiom pli, ke unu el ili temas ĝuste pri aŭtuno, eĉ se en Francio. La kvalito ne estas bona, eble vi bezonos turni la laŭtec-regulilon al la maksimumo, sed nenion pli bonan ni havas :). La antaŭajn du kantojn eblas aŭskulti ĉi tie.
You can watch this video on www.livejournal.com
Во Франции осень...
П. Гребенюк
Пенится пролив Па-де-Кале,
Журавли отчаячнно кричат,
Листья на простуженной земле
Пламенеют горечью утрат.
К пристани причалил теплоход,
Пассажиры вышли из кают.
Дед-шарманщик счастье продаёт,
Чайки честь прибывшим отдают...
Припев:
Осень, во Франции осень...
Клён стоит одинок
И швыряет в песок листьев полные горсти.
Осень, во Франции осень...
Догорает закат,
И плывут облака - запоздалые гости...
Музыканты пробуют басы,
А вокруг прохожие снуют,
Бедный мальчик смотрит на часы,
Ожидая девочку свою.
Город вспыхнул сотнями огней.
И маяк открыл бессонный глаз,
У моста печальный шансонье
Напевает песенку для нас...
Припев.
Стихло всё и лишь прибой шумит,
В темноте таинственно шурша,
Бедный мальчик у кафе стоит,
От ночного холода дрожа.
Пенится пролив Па-де-Кале,
От вина кружится голова.
Замолчал печальный шансонье,
Только ветер прошептал слова...
Припев.Francie aŭtunas
P. Grebenjuk (trad. P. Moĵajev)
La markol' Kaleza ŝaŭmas tre,
Plenas grua krio je desper'...
Bunta foliar' kun lasta ve'
Ardas sur malvarmuminta ter'...
Ĵus okazis ŝipa albordiĝ'
Homoj svarmas, kvazaŭ en ebri'.
La gurdist' komercas pri feliĉ'
Kaj salute sonas meva kri'.
Refreno:
Aŭtunas, Francie aŭtunas...
Sola staras acer'
Kaj ĵetadas al ter' da folioj plenmanojn.
Aŭtunas, Francie aŭtunas;
Sunsubir' velkas jam,
Kaj nubetoj en flam' kuras trans oceanon...
Basajn tonojn provas l' orkestret'
Kaj ĉirkaŭe bolas homa flu';
Tempon rekontrolas la knabet'
La knabinon atendante plu.
L' urb' ekbrilis je fajretoj mil
Kaj lumtur' ekflamis kun persist';
La kanteton zumas en trankvil'
Ĉe la ponto l' trista kanzonist':
Refreno.
Ĉesis bru', mallaŭte flustras vent',
Kaj susuras ondoj en medit';
L' povra knabo staras en atend',
Plentremante jam pro nokta frid'...
La markolo ŝtormas laŭ sezon',
Kaj la kap' turniĝas jam pro vin'
De l' gurdist' finiĝis la kanzon',
Nur la venta flustr' atingis nin...
Refreno.
You can watch this video on www.livejournal.com
Что мне боль твоя...
П. Гребенюк
Что мне боль твоя, что мне грусть твоя,
Что беда твоя - я не врач.
Я и сам больной, я и сам плохой,
За спиной стена неудач.
Что мне бедные, что мне сирые,
Что мне нищие у дорог.
Я и сам такой, по миру с сумой,
До костей промок и продрог.
И молился я, и постился я,
И клонился я до земли.
Но не принял Бог меня на порог,
И подался я в журавли.
Что мне зло теперь, что мне лютый зверь,
Что мне боль потерь - в вышине.
Я не по низу, я не по миру,
Я не по земле, я над ней.
Так вот жил-горел, в небесах летал,
Про любимых пел и любовь.
Вдруг под листьями кто-то выстрелил
И разбил мои крылья в кровь.
И упал я вниз обескрыленный,
Обескровленный и немой,
Но везло мне: вдруг - снизу озеро,
Выплыл раненый, но живой.
И с тех пор хожу, в небеса гляжу,
По земле брожу, да без крыл.
И не в том беда - кто-то выстрелил,
А лишь в том беда - не убил.
Viaj trist' kaj plor'...
P. Grebenjuk (trad. P. Moĵajev)
Viaj trist' kaj plor', via kor-dolor'
Por mi estas nur kroma pun'.
Ankaŭ mia viv' estas mava driv',
Kaj molestas min misfortun'...
Povra almozul' ĉe la strat-angul'
Preterpasu min en silent'.
Ankaŭ mi sur ter' paŝas en mizer'
Kaj suferas pro pluv' kaj vent'.
Estis longa fast', estis pia ĉast',
Adoradoj kaj preĝo-bru'.
Sed al sia sin' Di' ne prenis min
Kaj decidis mi iĝi gru'.
Malamika rid', perdoj kaj perfid' -
Ĉio iĝis tuj nura vant'.
Misaj "ĉu" kaj "se" restis en pase' -
Estas de l' ĉiel' mi loĝant'.
Kun anima ard' vivis mi en alt'
Kantis pri la am' kun jubil'.
Sed pro ies paf' kaj la kuglo-traf'
Iĝis sanga kaĉ' la flugil'.
Kaj el la ĉiel' al la lasta cel'
Falis mi sen spir' kaj sen kri'
Tamen en la svag' min atendis lag' -
Viva malgraŭ l' vund' restis mi...
Pro ĉi fala mis' l' vivo iĝis griz'
Sen flugil', sen cel' kaj motiv'.
Ne domaĝas mi pri trapafo ĉi,
Mi domaĝas nur pri l' postviv'...
ru:
Последнюю песню, как легко заметить, Паша пел сольно, но он вполне справился. К слову, после того, как он познакомился с подстрочником этого перевода, он признал, что "перевод лучше оригинала" :). Впрочем, мне и оригинал тоже весьма нравится!
eo:
La lastan kanton, kiel aŭdeble, Paŭlo kantis sola, kaj li tute bone sukcesis. Interalie, post kiam Paŭlo konatiĝis kun la laŭvorta traduko de mia E-adapto de tiu ĉi kanto, li konfesis, ke "la traduko estas pli bona, ol la originalo" :). Nu, al mi ankaŭ la originalo ege plaĉas!