Մի գեղումը մի օր որոշում են փռնեն գիւղի թամբալներին ածեն մի տեղ՝ վառեն: Հուվ կա չկայ թամբալներին հուաքում են, տանում ածում մի տեղ, ու կրակի տամ, ղրաղ կենում:
Համա էս թամբալնին էնքան թամբալ են ինում, վեր բիզարում են օգնութիւն կանչեն:
Հունց ա ինում տանցանա մինը ուժ ա հուաքում ու կյոռում.
- Հայ հարա՜յ, օգնեցէ՜ք, մեզ վառում են, հըսէ՜ք...
Մին էլ մինը
(
Read more... )
Comments 5
Reply
Տատս էս պատմութիւն յաճախ է պատմում ինձ:ՃՃՃՃ
Reply
Reply
Reply
Leave a comment