Jul 30, 2012 23:56
Մի գեղումը մի օր որոշում են փռնեն գիւղի թամբալներին ածեն մի տեղ՝ վառեն: Հուվ կա չկայ թամբալներին հուաքում են, տանում ածում մի տեղ, ու կրակի տամ, ղրաղ կենում:
Համա էս թամբալնին էնքան թամբալ են ինում, վեր բիզարում են օգնութիւն կանչեն:
Հունց ա ինում տանցանա մինը ուժ ա հուաքում ու կյոռում.
- Հայ հարա՜յ, օգնեցէ՜ք, մեզ վառում են, հըսէ՜ք...
Մին էլ մինը քմական ասում ա.
- Ասի, ասի Կևին էլ ա ստեղ:
Գորիս,
աշխարհ,
մարդիկ,
հումորային,
տատիկիցս,
բարբառ,
Ազգային գաղափարախօսութիւն,
մի պատմութիւն,
Զանգեզուր