Не можа быць так, каб раз! - і ўсё хораша. Гармонія, раўнавага бяруць сваё - сцервы клятыя. Толькі ўладкаваўся на новую працу, азірнуўся на мінулае і думаю: можа, нарэшце, белая паласа пачнецца? А хрэн там. Бабуля захварэла. Цяжка, пакутліва. Кожны тэлефонны званок з дому б'е па сэрцу і галаве. Чэрнь не адпускае, не хоча адпускаць. Смокча сілы,
(
Read more... )
Comments 4
Reply
Reply
Reply
Нажаль анкалогія апошняй стадыі надзеі не пакідае... але, дзякуй!
Reply
Leave a comment