«Андрэй Лянкевіч прэзентаваў Беларусі фотаальбом "Паганства"[…]. Ірына Мазюк, якая дапамагала Андрэю з пошукам народных традыцый, адзначыла, што для большасці беларускіх этнографаў кніга Андрэя Лянкевіча - катастрофа».
Лянкевіч у інтэрвію НН настойваў, што здымкі носяць не пастановачны, але дакументальны (!) характар, што адпрэчвае інтэрпрэтацыю І. Мазюк пра суб'ектыўнае бачаньне мастака. Такім чынам, заяўка на дакументальнасьць - гэта заяўка на аб'ектыўнасьць. Аднак, варта толькі раз пабываць у этнаграфічнай экспедыцыі, каб пераканацца, што бабулі ў народных (псеўданародных) строях з'яўляюцца па сьвістку мясцовай загадчыцы клуба, як тое было на "Жаніцьбе Цярэшкі" на Лепельшчыне, якую так натхнёна здымаў Лянкевіч.
Мне падаецца, што Мазюк сама не згодная тут з Лянкевічам, а таму на прэзентацыі і паспрабавала неяк выправіць будучую крытыку менавіта з боку адмыслоўцаў.
То бок, чалавек, які прэтэндуе на аб'ектыўнае адлюстраваньне традыцыі (пытаньне, ці магчыма гэта ў прынцыпе?) мусіць быць адэкватным і адказным за кожнае слова.
Думаю, "падмена паняццяў" тут апраўданая. Відавочна альбом арыентаваны на публіку "незаангажаваную", для якой словы "Традыцыя" ці "народнае хрысьціяньства" не нясуць патрэбнага выдаўцу прэзентатыўнага сэнсу. Назва "Паганства" арыентуе публіку найлепш.
Ну і не варта забываць, што мяркуючы па публікацыі, да альбома прыклаў руку і дызайнер, які мог прымяніць свае ўласныя крытэрыi. І, хутчэй за ўсё, ужыў. Карацей, гэта артпраект ў стылі фэкшн, вядома.
Чалавечае: Думай, што вярзеш. Уладзімер Лобач зрабіў і робіць для вывучэньня і папулярызацыі беларускай традыцыі непараўнальна больш за кніжку з карцінкамі.
Мадэратарскае: сачыце за мовай. Гэта першае і апошняе мадэратарскае папярэджаньне.
тады скарэктуюex_krywalNovember 16 2010, 12:24:35 UTC
крытыкі кшталту uladzimera не выдаюць кніг, якія можна прадаць, таму канешне, для іх самазакахання гэта катастрофа.
а тое, што Лянкевіч прыцягнуў увагу да гэтае тэмы, натхніў маладых фатографаў, этнографаў і проста цікаўных да гэтае тэмы - гэта херня, дрынам яго, ага.
Лянкевіч рабіў свае здымкі як мастак, а не як фотафіксатар. Цікава, карціны на тую ж тэму да-фатаграфічных часоў - гэта таксама бяда для этнографаў? ===== "кніжка з карцінкамі" дапамагае вывесці тэму з рангу элітарна-адмысловых у папулярную. гэта станоўчая з'ява нават для этнографаў, каторыя кніжак з карцінкамі не выдаюць і не прадаюць.
Re: тады скарэктуюskepsysNovember 16 2010, 12:42:33 UTC
//каторыя кніжак з карцінкамі не выдаюць і не прадаюць. Калі апошнім разам ты быў у кнігарні, дарагой друх-кенгуру?
//прыцягнуў увагу да гэтае тэмы… Менавіта заточанасьць пад "папулярнасьць" гэтую ўвагу робіць павярхоўнай. Аднадзённы пшык: людзі пабачылі, пабеглі далей і заўтра забыліся, пабачыўшы чарговую экзотыку.
А "крытыкі" аруць гэтую глебу усё жыцьцё. І наўрад ці ўзьніклі б такія "папулярызатары" без "крытыкаў"-прафэсіяналаў накшатлт Мазюк і Лобача. Усё б добра, вось толькі ступень сваёй адказнасьці Лянкевіч, мне падаецца, так і не зразумеў.
Відавочна, што піярыць выданне прасцей, маючы правакацыйную назву. і тут нічога дрэннага няма. грамадскі рэзананс - істотны для будучага прыняцця массавай свядомасцю нават меньш агрэсіўна ўспрымаемых тэрмінаў з дыяпазону Традыцыя-паганьства. Але хачу падтрымаць uladzimerа у тым, што любы чалавек, мастак ці этнограф, выносячы на шырокі погляд сваё разуменне аўтэнтычнага матэрыялу, мусіць усведамляць адказнасць не толькі перад мэтавай аўдыторыяй, але і перад тым чалавекам, які даверыў яму здымаць сябе, сваё жыццё, сваю веру, рытуалы і г.д.
Comments 54
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
хутчэй найлепш дэзарыентуе публіку. якая і так заблытаўшыся. выдаўцу ж трэба ня сэнсы, а пакупнікі.
Reply
Reply
- Дарэчы, а адно другому ж не супярэчыць зусім;))
Reply
Reply
(The comment has been removed)
Мадэратарскае: сачыце за мовай. Гэта першае і апошняе мадэратарскае папярэджаньне.
Reply
а тое, што Лянкевіч прыцягнуў увагу да гэтае тэмы, натхніў маладых фатографаў, этнографаў і проста цікаўных да гэтае тэмы - гэта херня, дрынам яго, ага.
Лянкевіч рабіў свае здымкі як мастак, а не як фотафіксатар. Цікава, карціны на тую ж тэму да-фатаграфічных часоў - гэта таксама бяда для этнографаў?
=====
"кніжка з карцінкамі" дапамагае вывесці тэму з рангу элітарна-адмысловых у папулярную. гэта станоўчая з'ява нават для этнографаў, каторыя кніжак з карцінкамі не выдаюць і не прадаюць.
Reply
Калі апошнім разам ты быў у кнігарні, дарагой друх-кенгуру?
//прыцягнуў увагу да гэтае тэмы…
Менавіта заточанасьць пад "папулярнасьць" гэтую ўвагу робіць павярхоўнай. Аднадзённы пшык: людзі пабачылі, пабеглі далей і заўтра забыліся, пабачыўшы чарговую экзотыку.
А "крытыкі" аруць гэтую глебу усё жыцьцё. І наўрад ці ўзьніклі б такія "папулярызатары" без "крытыкаў"-прафэсіяналаў накшатлт Мазюк і Лобача. Усё б добра, вось толькі ступень сваёй адказнасьці Лянкевіч, мне падаецца, так і не зразумеў.
Reply
Але хачу падтрымаць uladzimerа у тым, што любы чалавек, мастак ці этнограф, выносячы на шырокі погляд сваё разуменне аўтэнтычнага матэрыялу, мусіць усведамляць адказнасць не толькі перад мэтавай аўдыторыяй, але і перад тым чалавекам, які даверыў яму здымаць сябе, сваё жыццё, сваю веру, рытуалы і г.д.
Reply
Reply
Reply
Leave a comment