Nov 06, 2012 23:29
Трэба было расьцягнуць час (прызначаная сустрэча была яшчэ ня хутка) і я павольна кацілася, сьпяваючы сабе пад нос нешта вясёленькае. Дзьве статныя постаці нечакана выбеглі на дарогу і спыніліся на некалькі сякундаў. Мэтрах у дваццаці. ”Якія прыгожыя ласі!” Такой магла б быць мая апошняя думка, калі б я ехала з дазволенай хуткасьцю 120 км/г замест
Leave a comment
Comments 16
Reply
Дарога з аэрапорта, да зьезду на Менск.
Reply
Reply
Я не спужалася ні кропелькі, толькі ахнула ад захапленьня, ціснучы на тармазы.
Reply
Reply
Можа быць. Як магчыма і тое, што я магла б незадоўга да гэтага пачаць набіраць хуткасьць :)
Reply
Reply
У маіх знаёмых такая ж была гісторыя зь дзіком. Галоўнае, што самі цэлыя засталіся.
Лепей з жывёламі на дарозе не сутыкацца.
Reply
На хуткасьці 120км\г ты б падумала пра ласей інакш))
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Leave a comment