(Untitled)

[amberss]

Прачытала ўспаміны Яніса Майніекса пра жыццё ў пасляваеннай Латвіі. Спадабалася вось гэта

Comments

[shupa]

Чамусьці нагадала мне старую (сярэдзіны 80-х) кніжку Seitsmes rahukevad Війві Луйк, толькі там паваенныя падзеі падаюцца праз вочы маленькай дзяўчынкі. Нейкі шчымлівы час у гэтых краінах, мне сэрца сьціскаецца, калі думаю пра яго...

Або яшчэ - коле сэрца, калі трапляюцца чэскія кніжкі 1945-1947 гг. - з часоў яшчэ свабоднай Чэхаславаччыны. Або 1941-1945, дзе ні ў чым ніякага намёку на вайну і пратэктарат.

[amberss]

а мне вось здаецца, што шчымлівейшы час быў пазней, у часы застою, а тадыбыў час герояў і была надзея.
дарэчы,памятаю, неяк на занятках мы спрачаліся, ці была Чэхаславаччына і Сo вольнай у 1945-47.

[shupa]

вось менавіта, што мы “з вышыні часу” ведаем, што ніякай надзеі не было. а застой быў камічнай эпохай

мабыць гэта ў нас ад розьніцы пакаленьняў :)