Стаўры і Гаўры: яшчэ адна згадка
Заўважыў яшчэ адну згадку пра Стаўры і Гаўры. А паходзіць яна з "Беларускіх народных расказаў" Восіпа Арлоўскага, якія былі выдадзены ў Полацку ў 1908 г. Вось адпаведны фрагмент гутаркі:
"- Я табе прыйшоў, старшына, запытацца, ці скора гэта ў нас будзе змітроўка?
- А нашто ж табе, Агапон, змітроўка: верна ўжо табе хочацца скарэй памінаць стаўры-гаўры ды лежучы коні путаць?
- Ды не, старшына, не для гэтага, а ты ж і сам ведаеш, што ў нас тады - дзяды і памінкі і трэба нябожчыкаў, што на тым свеце, памінаць, і трэба падаянне падаваць, і трэба па іх красты ставіць...І трэба Бога славіць" (часопіс Архэ. Полацак: падарожжа ў прасторы і часе" 5 (104), травень 2011. С. 298)
У дадзеным кантэксце "памінаць стаўры-гаўры ды лежучы коні путаць" тлумачаць, як гаварыць пустое і выдаваць словы за справу, нічога не рабіць, гультаяваць.
Такое тлумачэнне сведчыць, што сэнс памінання стаўры-гаўры ўжо згубіўся, але прывязка да Дзядоў засталася.
Характэрна, што згадка памінання стаўры-гаўры на Восеньскія Дзяды (Змітроўку) адпавядае звесткам ананімнага артыкула "Нечто о поверьях белорусцев Полоцкого уезда" з "Вестника Западной России" (1865/66 гг., 6 кніга, отдел IV, с. 274). Верагодна, гэта лакальная асаблівасць рэгіёна, бо іншыя звесткі прывязваюць Стаўроўскія Дзяды да Сёмухі. Факт запазычання Арлоўскім звестак з артыкула "Вестніка" малаверагодны, бо там ужываецца іншая форма - "шаври, гаври" ды іншы сюжэт.
"- Я табе прыйшоў, старшына, запытацца, ці скора гэта ў нас будзе змітроўка?
- А нашто ж табе, Агапон, змітроўка: верна ўжо табе хочацца скарэй памінаць стаўры-гаўры ды лежучы коні путаць?
- Ды не, старшына, не для гэтага, а ты ж і сам ведаеш, што ў нас тады - дзяды і памінкі і трэба нябожчыкаў, што на тым свеце, памінаць, і трэба падаянне падаваць, і трэба па іх красты ставіць...І трэба Бога славіць" (часопіс Архэ. Полацак: падарожжа ў прасторы і часе" 5 (104), травень 2011. С. 298)
У дадзеным кантэксце "памінаць стаўры-гаўры ды лежучы коні путаць" тлумачаць, як гаварыць пустое і выдаваць словы за справу, нічога не рабіць, гультаяваць.
Такое тлумачэнне сведчыць, што сэнс памінання стаўры-гаўры ўжо згубіўся, але прывязка да Дзядоў засталася.
Характэрна, што згадка памінання стаўры-гаўры на Восеньскія Дзяды (Змітроўку) адпавядае звесткам ананімнага артыкула "Нечто о поверьях белорусцев Полоцкого уезда" з "Вестника Западной России" (1865/66 гг., 6 кніга, отдел IV, с. 274). Верагодна, гэта лакальная асаблівасць рэгіёна, бо іншыя звесткі прывязваюць Стаўроўскія Дзяды да Сёмухі. Факт запазычання Арлоўскім звестак з артыкула "Вестніка" малаверагодны, бо там ужываецца іншая форма - "шаври, гаври" ды іншы сюжэт.