Што за жысць пайшла ( Read more... )

я это слышала с детства. статьи, тв-передачи, в школе... об этом говорят все. и только я до сих пор не могу понять. что, ну что загадочного в её улыбке?! где там вообще загадка???? я, вероятно, кусок неотёсанного полена, но я искренне не понимаю...

( Read more... )

 - Любопытно, а кто первым обнаружил, что поэзия убивает любовь?
- Я думал, поэзия любовь питает.
- Прочную и страстную любовь - вероятно, но лёгкой привязанности хватит одного плохого сонета для того, чтобы умереть
- А что, по-вашему, может её укрепить?
- Танцы! Даже пусть оба партнёра почти невыносимы...

люблю я людзей. простых, мяккіх, цёплых. са сваёй простай, але такой глыбокай, мудрасцю. Тых, што прыходзяць да такіх крыніц. Тых, што пакідаюць там кавалачак сябе. Як і ля Акменіцы...

( Read more... )

 Што можа быць лепей маленькай цёплай кухні? Там вядуцца шчырыя размовы... Там заўсёды стаіць на вагні такі смешны чайнік... Там ёсць шмат чаго смачнага, што іншым часам моцна дапамагае.... =) Там ёсць акно, праз якое можна глядзець па пухнаты снег, які хавае быдла-двор... у такія імгненні хочацца верыць у лепшае... Там ёсць гарачы глінтвейн для ( Read more... )

Восеньскі ранішні халадок робіць нянавісць на такой моцнай...
Празрыстае халоднае неба, яркія-яркія дрэвы... Адзінае, за што люблю Віцебск - у цэнты на вуліцах шмат прыгожага жоўтага лісця. Яго мятуць не так часта, як у Менску... Таму прыходжу ў парк, шоргаю па залатым дыване нагамі... Робіцца крыху лягчэй....
Ці верыце вы ў цуды? Ці верыце вы, што ( Read more... )

Я проста нічога не магу сказаць… Я ведала, канешне, што такія рэчы дзесьці існуюць… Як там… “Хтосьці з кімсці дзесці штосьці” і не болей. Але я ніколі нават не марыла, каб пабачыць такое на свае вочы і пачуць на свае вушы… Я не маю ніякіх словаў, каб перадаць свае пачуцці. Я, пэўна, ніколі не забуду гэты вечар і той маленькі “падарунак”, які я ( Read more... )

...моцна ўздзейнічае на галаву. Таму пішу розныя "страшныя рэчы". І каб вы ведалі, з кім на самой справе тут "сябруеце", прапаноўваю вам такі тэксцік. Напісаны ён 1,5 месяцы таму ў такую ж спёку... Розніцы ніякай: пачуцці тыя ж. =) Папярэджваю: тэкст злёгку "нефарматны", таму адразу вырашайце, ці жадаеце вы яго наогул чытаць. А калі ўсё ж вырашыце ( Read more... )

Таварышы фрэнды! Не пужайцеся, бо мне самой страшна... нейкі "даркавы" дзённік атрымоўваецца. Прабачце ўжо мяне, але пакуль што атрымоўваецца толькі так...

Можа, і не варта тут пісаць такое... але ў  сераду ўвечары пайшоў мой дзед... мой самы любімы дзед. Можа, нельга так гаварыць (трэ да ўсіх бабуль, дзядуль і гд ставіцца аднолькава), але гэты дзед ( Read more... )

Я заўважыла, што на світанні мне заўсёды робіцца сумна... Вось і зараз... палю свечы, думаю пра падзеі апошняга месяца-другога... Вельмі шмат новых людзей, шмат падзей... Зараз я ўрэшце знаходжу тых, з кім мне сапраўды цікава і хораша.... Нават, калі такія людзі жывуць не ў Менску (мой каханы ўжо Барысаў, куды ж я без вас? Куды ж я без цэнтру ўсяго ( Read more... )