Франак засынаў зь цьвёрдым намерам напісаць-такі гэты аповед. Фабула й пэўныя дэталі былі прадуманыя. Ён ведаў, што падчас напісаньня непазьбежна ўзьнікнуць новыя дэталі і сюжэт можа зьмяніцца кардынальна. Шмат што вызначаў рытм занатоўваньня. Хацелася, каб аповед атрымаўся лаканічны й чытэльны, а Франак ведаў за сабой грэх у пэўным творчым ( Read more... )

Саша очень любит книги про героев и про месть,
Саша хочет быть героем, а он такой и есть.
Саша носит шляпу, в шляпе страусиное перо,
Он хватает шпагу и цепляет прямо на бедро.
Віктар Цой, “Саша”Саша гадаваўся бяз бацькі. Як падавалася нам, дванаццаці-трынаццацігадовым, гэты факт, пры ўсіх сваіх мінусах, меў адзін вельмі вялікі й неаспрэчны плюс - ( Read more... )

каб спрасьціць працу дасьледнікам гісторыі літаратуры раскрываю адзін са сваіх псеўданімаў, якім болей ужо карыстацца ня буду. аповед друкаваўся ў Літ.Беларусі№41 (ёсьць толькі пдф http://lit-bel.org/assets/files/litbel41.pdf, таму выкладаю сюды; правапіс газетны). вось жа ( Read more... )

У Парку калыхаўся немалы шэры натоўп, над якім разносілася: “Ідзі за белым трусам! Ідзі за белым трусам!” Прыслухаўшыся, Сева зразумеў, што насамрэч скандуюць: “Ідзі за Беларуссю!” Раптам з усіх бакоў, бы прусакі, вельмі хутка пачалі выскокваць аднолькавыя чорныя амапаўцы. Людзі кінуліся наўцёкі. Севавы ногі сталіся ватнымі, і ён толькі стаяў і ( Read more... )

Усіх віншую!
У якасьці падарунка - гэты аповедзік. Прысьвячаецца pan_tadeushSave ( Read more... )

Гэты аповед быў напісаны для “Тэкстаў” (якія, хочацца верыць, усё ж пабачаць сьвет). Калі я пачуў пра тое, што рыхтуецца падборка, прысьвечаная “культавай” краме “Рыба”, мяне ахапіў сум: вось зараз людзі пачнуць апісваць, як квасілі там у студэнцтве ці, заяжджаючы ў Менск, пару разоў там патусілі... Для мяне ж гэтая крама сімвалізуе штосьці большае ( Read more... )