Месяц гуляў у хованкі з завязанымі вачыма,
пасьлізнуўся на Млечным Шляху -
пакаціўся, закруціўся...
ператварыўся ў поўню.

Восьлікі сінія
( Read more... )

Раніцаю - рок,
вечарам - раманс...
Твой зялёны зрок -
не сьвятло, а шанс!

Штосьці не далі? -
значыцца, тваё! -
Сальвадор Далі,
Дарыюс Міё...

Юны візаві,
зьдзіўлены ўсур’ёз,
мне душу ня рві
радасьцю да сьлёз!..

Лёгкі кавалер,
мілы шалапут, -
у зямных хімер
тэж стае пакут.

“Як завешся ты?”-
у мяне спытаў
мелас мілаты
голасам гітар.

“Я - ня бог, ані,
Божа барані, -
( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

ЯГО СЛОВЫ

“Злева - кладачка,
                             справа - кладачка...
Падыдзі ж да мяне, мая блядачка ладачка, -
мая юная ды юрлівая,
бессаромная, палахлівая,
мая здзекліўка найласкавая,
і цікаўная, і цікавая.
Як жа я цябе ды хачу сабе!
Як жа мне не быць ды ў тваёй журбе!
Так бы жыў і сніў на тваім плячы,
акрыяў на ім - ты мяне лячы.
Так кахаю я, як ( Read more... )

 
( Read more... )

ШАРЛЬ БАДЛЕР

HEAUTONTIMOROUMENOS*

Я выцяў бы цябе бяз гневу,
як плоць сякерай - мясьнікі,
бы кій з Масеевай рукі -
скалу, спавіўшы сьлёз залеву,

каб напаіць маю сьпякоту
вільготай праз пустэльні соль.
Я роспачна хачу твой боль
і лямант, каб у моры поту,

як вольны ў вольным, плаваць плачам;
я супакою сэрца там,
дзе боль салодкі б’е ў тамтам
глухім ( Read more... )