Я хачу на лецішча, якога не было і, напэўна, ніколі ня будзе. Хачу хадзіць па апалым лісьці і кранацца яго самымі кончыкамі пальцаў. Кранацца так, каб не разварушыць яго дзіўную шматпавярховую структуру, але так, каб вызваліць глыбокі, чорна-аранжавы пах састылай зямлі. Хачу насіць гэты трапюткі пах на слізістай носу, пад языком, у туга заплеценай
(
Read more... )