Учора на плошчы я бачыла людзей, якія імгнена працягвалі рукі дапамогі тым, хто ўпаў, а тыя, хто падымаліся, заўжды казалі "дзякуй" ці "спасибо". Значыцца, гэта ўсе не дарма.
А вось ведаеце што!? А я люблю цябе, Жыцьцё! І няважна, якой дупай ты да мяне паварочваесься! Табе, Жыцьцё, мяне не перааболець і не зламаць, я ўсё роўна вывярнусь і ўкушу цябе за вуха! Трымайся!
ну чаму нічога не атрымліваецца так, як хочацца? я хачу - а яно ніяк я намагаюся - а яно ніяк я перажываю - а яно ніяк я малюю цэлы дзень - а яно ніяк я малюю ноччу - а яно ніяк я плачу - а яно ўсё так жа ж
можа, я не тую прафесію выбрала? я не ўмею. Яно ніяк